#DeZomerhit Tracy Chapman - Fast Car (1988)
Dit jaar mogen de zomerse radiogolven overheerst worden door Silk Sonic - Bruno Mars & Anderson.Paak met hun Leave The Door Open. Onontkombaar en met hoog oorwormgehalte.
Elk jaar heb je zo wel een zomerhit die, los van voorkeur, genre of stroming je maanden juli en augustus beheerst en die, als je ze vele jaren later hoort, weer doet wegdromen naar die zonnige of druilerige momenten op die welbepaalde zomer ver weg (of net dichtbij, staycationwise...) En dan hebben we het, gelukkig maar, niet over de Lambada's, Mambo Nummers 5 of Macarena's van deze wereld. Het mag iets fijngevoeliger. Tracy Chapman met Fast Car bijvoorbeeld.
De zomer van 1988. Plons De Gekke Kikker op tv en Roger Rabbit op het grote scherm zijn de figuren van het moment en Madonna dumpt acteur Sean Penn na drie jaar huwelijk. In Rusland is Gorbatsjov bezig met de 'Perestrojka'. Hier worden de radiogolven de hele zomer beheerst door een nummer van een onschuldige blikkend Amerikaans meisje uit Cleveland, Ohio.
Na studentenjaren met straatoptredens en een relatieve status in de koffiehuizen tekent ze voor haar titelloze debuutplaat in 1988 bij SBK. De single Fast Car, over een jong kassameisje dat bij voorbaat in sociaal opzicht al verloren was, gaat stormenderhand de wereld rond en iedereen is verloren bij de aanblik van het stille akoestische meisje met een geweten.
Het geheel wordt nog fors aangezwengeld als ze uitgenodigd wordt voor een korte set op het Tribute-concert ter ere van Nelson Mandela's zeventigste verjaardag in het Londonse Wembley Stadium, waar ze niet één keer maar twee keer optreedt. Een eerste keer zoals gepland en een tweede keer wanneer blijkt dat Stevie Wonder plots weigert te spelen ten gevolge van een ontbrekend stuk geluidstechniek.
Hij zal later alsnog optreden, maar Chapman stond op korte tijd twee maal in de wereldspotlichten en het lot is beschoren. Binnen het jaar verkoopt haar debuutalbum meer dan tien miljoen exemplaren. Niet slecht voor een verlegen meisje wiens grootste podium tot dan dat van de lokale koffiebar was. Ze heeft er moeten mee leren leven: "“Of course, there are moments here and there that I would change. But having that success – even though it was overwhelming at that time, and it would be at any time, I guess – gave me artistic freedom and the chance to keep making music that felt right for me. I’m very grateful for that; there’s no reason why I wouldn’t be.” Mooie zomer, die van 1988...