#Dubbelaars - The Rolling Stones - Let It Loose - Exile On Main St.' (1972)
Groepen of artiesten die op een gegeven moment met de creativiteit geen blijf wisten en zoveel materiaal uit de snaren knepen, dat ze niet één maar twee plaatjes in één keer de wereld inzonden. Dat is wat we deze week onder de loep leggen. In veel gevallen ware het beter geweest om iets meer te wieden om tot één perfecte plaat te komen, maar in de reeks die volgt, schaadt de overdaad in het geheel niet en werd “less is more” terecht naar de verdomhoek verwezen.
Wij hebben nooit ofte nimmer geloofd in de keuze Beatles of Stones. Voor ons was het altijd Beatles én Stones, zoals Yin en Yang, Laurel and Hardy, Gaston en Leo, Peppie en Kokkie. En het is zoals met the Beatles: extreem lastig (lees: onmogelijk) om hun beste te kiezen, maar net zoals bij The Beatles is ook deze dubbelaar een geval apart, een plaat die zich niet laat temmen, die zich niet laat stoppen in een hokje van "beste plaat van".
Al het beste van the Rolling Stones zit op één of andere manier vervat in 'Exile On Main Street': het smerige, de volstrekt onorthodoxe trommeltechniek van Charlie, de ultieme voorliefde voor all things rhythm and blues, de ene riff ultiemer dan de andere, de dictie en uithalen van Jagger,…
Opgenomen in ballingschap in een Franse villa van Keith Richards met veel vrienden (Billy Preston, Dr. John, Merry Clayton, Bobby Keys,…) en het hoefde niet te gelikt te zijn. Funfactor op elf. En dan kiezen, ook quasi onmogelijk. Nu is het Let It Loose, maar morgen kan het net zo vrolijk Happy of volgende week Sweet Virginia of Turd On The Run zijn.
Geen enkel zwak moment, veelzijdigheid troef en op de toppen van het Stonesdom. Het gospelgevoel, dat meermaals uit de dubbelelpee ademt, werd vaak gezongen door een keur aan topzangers in het achtergrondkoor: Tamiya Lynn, Dr. John, Clydie King, Vanetta Field, Shirley Goodman en Joe Green.
Jagger over Let It Loose: "I think Keith wrote that, actually. That's a very weird, difficult song. I had a whole other set of lyrics to it, but they got lost by the wayside. I don't think that song has any semblance of meaning. It's one of those rambling songs. I didn't really understand what it was about, after the event." Regisseur Martin Scorcese, die wel vaker een Stonesnummer hanteert in één van zijn films, gebruikte Let It Loose in 1996 in 'The Departed' met Leonardo DiCaprio, Matt Damon en Jack Nicholson.