#EC - Elvis Costello - Don't Let Me Be Misunderstood (1986)
Zevenenzestig (!) is de brave man. En met 'The Boy Named If' is hij toe aan de tweeëndertigste (!) studioplaat. Patrick Declan Aloysius Macmanus aka Elvis Costello moet wel ongeveer op iedere kamer van zijn woning de leuze “Ledigheid is des duivels oorkussen” boven de deur hebben hangen. Hij blijft maar bezig. Meer nog: de nieuwe is een "heeeullle goeie"! Niet dat de man bekend staat voor veel draken of minpunten, maar toch. Deze knalt weer behoorlijk harmonisch vitriool. Tijd voor een bescheiden (en puur arbitraire) terugblik op een aantal van zijn hoogtepunten.
'King Of America' was één van de prijsbeesten van 1986. En de concurrentie was behoorlijk pittig (denk maar aan 'Graceland', 'The Queen Is Dead', 'Life’s Rich Pageant', 'Skylarking', 'Parade', 'Candy Apple Grey', 'Talking With The Taxman', 'Born Sandy Devotional' of zelfs zijn eigen 'Blood And Chocolate').
Openingssingle Don’t Let Me Be Misunderstood werd oorspronkelijk voor Nina Simone geschreven door het trio Bennie Benjamin, Gloria Caldwell en Sol Marcus, maar de bekendste versie was die van The Animals midsixties. Tot Patrick Aloysius Declan MacManus het als eerste single lanceerde voor het impressionante 'King Of America' in 1986.
En nog was het niet de meest bekende versie. Dat was die van de illustere discogroep Santa Esmeralda, die er in 1977 een twelve inch-versie van brouwden, die het schopte tot nummer vijftien van de Billboard Hot 100 (Tarantino gebruikte deze versie voor het duel tussen de bruid en O-Ren Ishii in 'Kill Bill: volume 1').
Wij prefereren met enige voorsprong de broeierige versie van King Costello die hiervoor de hulp kreeg van rootsrockafficianado T-Bone Burnett, die het naar hogere sferen producete. Na het lichtjes overgeproduceerde 'Punch The Clock' en vooral 'Goodbye Cruel World' was de terugkeer naar folk en rootsrock een verademing.
Ingezongen met een fikse keelonsteking, hetgeen alleen nog meer karakter opleverde: “Rather than scrap the session we cut a slow, violent version of the Animals/Nina Simone song Don't Let Me Be Misunderstood. The next day we borrowed Michael Blair from Tom Waits' band to add a marimba part, and the record was complete. This may seem ironic as I attacked the song with a vocal capacity that Tom might have rejected as being too hoarse.”
Tegen zijn zin werd het nummer uitgebracht als eerste single van 'King Of America': "My US record company, Columbia, showed their customary imagination in releasing the safe 'cover' song as a single ahead of any of the more unusual and heartfelt balladry I had composed. Don't Let Me Be Misunderstood made little impression, and my mounting debt to the company seemed to make them unwilling to risk any further effort on my behalf".