Een dagje Gent Jazz, iemand?

Voorbeschouwing

Je wilt wel een dagje Gent Jazz doen, maar twijfelt nog wanneer je zou gaan?

 

Je kan maar beter binnenkomen met een knaller. Of tenminste, daar lijken ze bij Gent Jazz vanuit te zijn gegaan. Want David Byrne (29 juni) beloofde al eerder dat de optredens, die hij geeft rond zijn splinternieuwe 'American Utopia', minstens even goed, zo niet beter zouden zijn dan wat hij al op de kaart zette met de 'Stop Making Sense'-tournee van Talking Heads. En dan leg je de lat echt wel hoog.

 

Maar de berichten, die hem vooruitgaan, doen al het beste beloven. En dan was er nog die tournee, die hij deed in het kader van de 'Love This Giant'-plaat, die hij samen maakte met de ondoorgrondelijke St. Vincent. Ook daarin zaten al verwijzingen naar deze optredens, of tenminste: dat hebben wij al opgevangen.

 

Hoe dan ook mag je nog zo je twijfels hebben over de nieuwe soloplaat van David Byrne, dan nog moet je nieuwsgierigheid gekieteld zijn door wat er allemaal rondzoemt omtrent deze show.

 

 

Trouwens, er valt nog heel wat meer te zien op de openingsdag. Zo is er de donkere collectie aan grotestadsmuziek, die Ghostpoet door de jaren heen verzameld heeft en die je meeneemt op een reis langs helverlichte, brede lanen, maar ook langs gitdonkere steegjes. Daarvoor moet je al wel vroeg opdagen, want om 16u30 doet de man al zijn ding.

 

 

Iets later kan je dan nog genieten van die andere stadspoëet van over het Kanaal, die eerder dit jaar in de Botanique al kwam bewijzen wat hij waard was. We vragen ons een beetje af of hij dat massieve publiek in Gent gaat aankunnen, maar vermoeden dat hij dat met het Londense flegma zal afdoen als alledaags en je gewoon van je stoeltje zal spelen. Probeer dus tenminste op tijd te zijn voor Baxter Dury.

 

 

Patrick Van Gestel

 

Als u houdt van neo-klassiek, jong talent wilt ontdekken en vrouwen die het experiment niet schuwen een warm hart toe draagt, dan raden wij 1 juli aan.

 

Voor het eerste luik kan u het beste uit twee verschillende generaties pianohelden meepikken. Wim Mertens zette al sinds begin jaren tachtig de bakens uit voor de minimalistische muziek. Wij noemen hem steevast in het rijtje Philip Glass, Michael Nyman en Steve Reich. Op Gent Jazz brengt hij oud en nieuw werk in een trio-bezetting.

 

 

De Nederlandse Joep Beving komt pas om het hoekje kijken, maar is dé rijzende ster die zich met ingetogen solopianostukken een plaatsje tussen Nils Frahm en Olafur Arnalds aan het veroveren is.

 

 

In de categorie jong talent kijken we vooral uit naar Steiger, de winnaars van Jong Jazz Talent Gent 2017. Daarnaast krijgen er op de Gardenstage ook drie acts, afgevaardigd door het KASK, Koninklijk Conservatorrium en HOGent, de kans om zich aan het grote publiek te presenteren.

 

En moet je, net als ons, met schaamrood op de wangen toegeven dat je nationale trots Melanie De Biasio nog nooit aan het werk gezien hebt? Of je krijgt er gewoon niet genoeg van? Dit is dan je kans!

 

 

Het meest kijken we eerlijk gezegd nog uit naar Tristan. Het is een compleet raadsel waarom nog niet meer mensen haar debuutep ‘Illusje’ in de armen gesloten hebben; een betoverende hybride van jazz, elektronica en Cocteau Twins. Ga dat checken!

 

 

Kristiaan Art

 

Gent jazz blijft voor sommigen een eeuwig dilemma. Het festival combineert een dorst naar legendes met een oor voor avontuur en een schijnbaar bodemloos budget. Dat levert steeds interessante affiches op. Vorig jaar mochten Jennie Hval en Einstürzende Neubauten aantreden op hetzelfde programma als Herbie Hancock en Grace Jones. Dit jaar delen Pharaoh Sanders en Tom Jones het podium met onder The Roots en David Byrne.

 

Anderzijds wordt het terrein ingedeeld in zones. Hoe meer geld je kan neertellen, hoe dichter bij het podium je belandt. Het loopt er vol met chique volk dat geen zier om de muziek geeft en een gezellige netwerknamiddag wenst, daarbij pratend doorheen optredens.

 

Zaterdag 7 juli mag Pharaoh Sanders aantreden. Wij zagen hem in november al op Le Guess Who? In Utrecht. De tijd heeft duidelijk haar sporen nagelaten op de kroonprins van de freejazz. Zijn slechte gezondheid noopt zijn band ertoe het merendeel van een Pharaoh-optreden te vullen. Dat is nochtans geen probleem: de band is uitstekend, speelt warm, strak en weet de juiste dromerige melodische toon te vinden en, wanneer Pharaoh dan wel aantreedt, weet hij elke ademstoot in magie te veranderen. In november vormde The Creator Has A Master Plan het zwaartepunt van de set.

 

Sanders volgt na onder andere Jason Moran and the Bandwagon en het Vijay Eyer Sextet, twee grote, hedendaagse jazznamen.

 

 

Legendarische hiphopband The Roots speelt een dag later op de Bijlokesite. De groep rond drummer Questlove en rapper Black Thought smeedt al sinds 1987 jazz, funk en hiphop tot een ongeëvenaarde, eclectische groove. De virtuositeit van Questlove en de zijnen is vermaard, ooit werd de band door Rolling Stone tot de twintig beste live acts ooit gerekend. Black Thought is waarschijnlijk nog steeds één van de meest intelligente hedendaagse mc's. Het laatste album dateert alweer van 2014, maar de groep tourt nog steeds druk rond. Black Thought leverde onlangs overigens een uitstekende ep af in samenwerking met 9th Wonder. Wij hopen stiekem dat het uitstekende Twofifteen de set haalt.

 

Ze worden voorafgegaan door onder andere Blackwave. en Selah Sue. Wij zijn vooral geïnteresseerd in die eerste. Met de gelaagde, mellow instrumentatie, en soulvolle rhymes veroverden de Antwerpenaars de Belgische hiphopwereld het laatste jaar stormenderhand. We zijn benieuwd hoe ze het er live vanaf brengen.

 

 

Koerian Verbesselt