Flake Music - 'When You Land Here, It's Time to Return'

Achtergrond

De echte Shins zijn nu vijf jaar dood sinds James Mercer de band verliet, net toen de band Sub Pop records inwisselde voor zijn eigen label Aural Apothecary. En nu, als lijkt het een herdenkingscadeau, verdeelt Sub Pop de enige plaat die Mercer ooit maakte met Flake Music.

Flake Music werd in 1992 opgericht door James Mercer en Jesse Sandoval. En ook Shinsleden Martin Crandall en Neal Langford  maakten er deel van uit. In feite waren The Shins oorspronkelijk zelfs maar het zijproject van Mercer en Sandoval.

Eigenlijk waren The Shins het einde van de democratie binnen Flake Music. In die band hadden alle leden hun inbreng, terwijl Mercer bij The Shins zou optreden als enige tekstschrijver en de songs allemaal vertrokken  van de basis die hij legde.  We kennen allemaal het vervolg. The Shins werden groot en Flake Music vergeten.

Nochtans werd dit album nog al eens uitgebracht in 2002. Het is dus al de derde geboorte van de plaat. Leuk voor jonge fans van The Shins, die benieuwd zijn naar hoe hun favoriete band klonk in embryonale fase of voor hen, die Mercer enkel kennen van Broken Bells. Niet vergeten: in 1997 was het wereldwijde web nog niet van iedereen en raakte muziek uit Australië maar moeilijk tot hier. Maar de vraag rest: is deze plaat de moeite voor iedereen?

Wat je te horen krijgt, is een typische debuutplaat van een bandje dat zijn materiaal verzamelde in de eerste jaren van zijn bestaan en dan eindelijk uit kon brengen.  Het klinkt allemaal fris en ongekunsteld en vooral heel divers. De reden daarvoor kennen we: Flake Music  geloofde in democratie en ieder bracht zijn invloeden binnen.

Dit heeft als vreemd gevolg dat de plaat klinkt als een verzameling onbekende nineties-songs van bands als Guided By Voices, Weezer, Pixies  en soortgenoten. Een New Slang of Simple Song staat er niet op en zelfs geen van de singles die de band vooraf uitbracht, haalde de plaat, op Mieke na, de debuutsingle uit 1993. Maar als je niet zou weten dat dit eigenlijk uit de kelder van The Shins komt, zou je zeggen: fris indierockbandje; haal dat etiket “veelbelovend” maar boven!

Wel op de plaat, een song met de naam The Shins, geïnspireerd op een bar trouwens, The Shins & Lamp Light Inn.  Een song die niet zou misstaan hebben op  ‘Oh, Inverted World’, de debuutplaat van - jawel - The Shins.  En meteen ook zowat het enige nummer dat in je hoofd blijft hangen.

Zeker wel een pluim voor  Kennie Takahashi en J.J. Golden; zij doen de eerdere, schabouwelijk klinkende versie van dit album vergeten, maar tegelijk is dit dus Flake Music met veel schmink. Wie echt wil horen hoe de band klonk, moet de versie uit 1997 (aan)horen.

Wij houden het liever bij deze opgepoetste versie en dan vooral voor slotnummer Vantage waarin de band de tijd neemt om mooi op te bouwen en waarin ze die typische indiegitaarsound verzoenen met elektronica. De rest is vooral voor de fans dus.