#FortApache - Pixies - Isla De Encanta (1987)

Deze week plaatsen we eens een opnamestudio in the picture. Neen, geen Abbey Road of Electric Ladyland. Dat is te kort door de bocht, maar een eerder obscuur studiootje dat een unieke plaats inneemt in het opnamelandschap. Dames en heren, zie hier Fort Apache Studios van geluidstechnici Sean Slade, Paul Q. Kolderie en producer-eigenaar Gary Smith. The place to be als het luid mag zijn en feedbacken als een storm.

Laten we aftrappen in stijl met een groepje dat met de eerste mini-lp 'Come On Pilgrim' veel wenkbrauwen deed fronsen en gitaarharten luider deed kloppen.

Eigenlijk in maart 1987 opgenomen als demo in de Fort Apache. De cassette leverde zeventien songs op die later door het leven zouden gaan als 'The Purple Tape' en belandde - gelukkig maar - op het bureau van Ivo Watts-Russell van het Britse 4-AD-label, die een tijdje voorheen al enthousiast Throwing Muses had getekend als eerste Amerikaanse groep bij 4AD. The Pixies zouden snel volgen, want Watts-Russell kreeg ze niet meer uit de Walkman gebrand.

Initieel vond hij het snel om al een volgende Amerikaanse groep te tekenen, maar vrienden en 4AD-secretaresse Deborah Edgeley overtuigden hem om het toch te doen. Het moest een full album worden, maar Watts-Russell koos ervoor om acht nummers uit te brengen, die als een slag in het gezicht aan zouden komen. Zo werd Here Comes Your Man nog even bewaard, omdat het te voor de hand liggend commercieel was.

Het moment dat The Pixies in ons sjofele studentenleven binnentraden in 1987, begon de zon spontaan te schijnen en de schaarse kotmeubels vlogen bij vlagen in spaanders in het rond. Etterbeek daverde. 'Come On Pilgrim', de hoes met de behaarde rug en de "demo" die klonk als een orkaan. Van het label 4AD waren we wel verrassende dingen gewend, maar die vreemde mix van twanggitaren, hardcore-energie, poppy refreinen en die snerende, schrilsnijdende loeiharde kretologie van Black Francis waren ongehoord. Rauwe, vlammende hoogspanning perfect op plaat gezet (door Gary Smith, die mede door deze Pixies-productie ook oren mocht lenen aan Throwing Muses, Feelies, Blake Babies, The Chills en Billy Bragg).

En eigenlijk zijn ze altijd heerlijk gebleven, The Pixies, want ze zijn en blijven van ons.