Fête de la Musique: alors on danse?

Wiki

"Alors, tu vas faire quoi pour la Fête de la Musique ce soir ?" Het was een onschuldige vraag van een collega. Toen wij uit de lucht vielen, begreep hij er helemaal niks meer van: een muziekliefhebber die nog nooit van het Fête de la Musique had gehoord…

Dus wij gezamenlijk op zoek naar een verklaring. Bleek dat het Fête de la Musique wel degelijk big – zeg maar: grand – is. Alleen... niet in Vlaanderen (en bij uitbreiding Nederland). Het is een evenement dat is overgewaaid uit Frankrijk, maar op de taalgrens is gestuit. Hoe dan ook, elke reden is goed voor een muzikaal feestje. Wij dus op zoek naar enkele nummers van onze Franstalige tegenhangers om toch maar enigszins in feeststemming te komen. En kijk, het liep vlotter dan verwacht.

En deze keer gaan we niet voor het soort overlopers die absoluut in het Engels moeten zingen. Nee, we bewaren deze lijst voor wie in de pure, schone taal van onze zuiderburen zingt. Hoewel, dat uiteraard ook met een korreltje Spaans zout kan genomen worden, want de titel van dit nummer is alvast niet Frans. Gelukkig zingen Les Rita Mitsouko wel in de schone taal.

 

Nu de vakantie voor de deur staat, hebt u misschien al wel plannen om richting de Franse côtes te trekken. Met de wagen. Over Route Nationale 7 misschien. Het origineel is van Charles Trenet, maar deze versie van landgenoten Les Tueurs De La Lune De Miel (ook wel The Honeymoon Killers) is duizend keer leuker.

 

En er zijn nog covers van Franse chansonniers, die nogal wat impact hebben gehad, ook in Vlaanderen. Hiermee heeft Jo Lemaire ongetwijfeld de deur opengezet voor heel wat Vlaamse muziekliefhebbers (waaronder ook wij) naar het oeuvre van Gainsbourg. Dat kan je toch alleen maar toejuichen.

 

Ook afkomstig van onze Waalse tegenvoeters en even leuk is dit pareltje van Polyphonic Size. Dat trouwens net Kloot Per W in de rangen van deze band terug te vinden is, zal u vast niet verbazen.

 

Nog zo eentje waar wij Vlamingen niet genoeg van krijgen is Mano Negra (en bij uitbreiding Manu Chao), die ons toch een zekere liefde voor die taal van onze buren heeft bijgebracht.

 

Dat ze ook niet vies zijn van een (muzikaal) grapje bewees Elmer Food Beat met dit feestnummer, dat niet alleen vanwege de inhoud een sourire op je façade weet te toveren.

 

Even grote grapjurken, maar dan in een iets ander genre zijn de M/V/X van Les Négresses Vertes, die wel van een drankje op tijd en stond houden.

 

Heel wat serieuzer, maar daarom niet minder gesmaakt is Axel Bauers geslaagde poging om la nouvelle vague te introduceren in het Franstalige landsgedeelte. Wij waren er in elk geval van onder de indruk: het kan dan toch in het Frans.

 

Nog inspiratie? Laat je vooral gaan en post je hoogsteigen Franse lieveling op onze Facebook- of Twitter-pagina.

Met Patrick Van den Troost