Halfweg 2019, deel 2

Flashback

Sommige redacteurs en/of fotografen hebben we bijna een pistool tegen de slaap moeten zetten om uit hen te persen wat zij de beste plaat van de eerste helft van 2019 vonden. Staar u hier vooral niet blind op, maar getuig van een open geest en neem de keuze van onze redactie even door. Wie weet doe je wel een ontdekking.

We hebben er even op moeten wachten, maar plots was haar nieuwe plaat er dit voorjaar: ‘Lacuna’ van Trixie Whitley. Met een nieuw geluid waarbij de nadruk ligt op experimenteren met elektronica, beats en hypnotische ritmes, maar evengoed met nog steeds dat unieke stemgeluid en de intimiteit die we van La Trixie kennen. Ook deze keer neemt ze ons weer mee op haar eigenzinnig pad, op ontdekkingstocht in haar wereld vol soul, urban, rock, elektronica, jazz, triphop, (vul zelf maar verder aan). Het is heerlijk vertoeven in “Trixie World”. Sinds ik haar voor het eerst hoorde op een podium alweer bijna elf jaar geleden – Maanrock 2008, toen ik ook Selah Sue voor het eerst bezig zag. Wat een dag! - ben ik een gewillig slachtoffer. De concurrentie zal stevig uit de pijp mogen komen om dit nog te overtreffen in 2019. Voor wie Trixie Whitley ook live wil meemaken in de nabije toekomst: afspraak op Cactus Festival (7 juli), M-IDZOMER Leuven (4 augustus) of Lokerse Feesten (7 augustus). Ondergetekende zal er op Cactus alvast (weer) bij zijn. Je mag er me altijd een frisse pint trakteren! Tot dan. (tt – fotograaf)

Snarky Puppy - 'Immigrance' // Een nieuw hoogtepunt voor het collectief rond Michael League. Niet hun meest flitsende plaat - dat was 'We Like It Here'. Wel de rijkste en de strafste groeier. Check eerst Chonks om geinfecteerd te raken met de funkbacterie en fasten dan your seatbelts voor rollercoaster Xavi. Geen achtbaan, maar een tien-op-tien-baan. (fd – redacteur)

Reena Riot liet ons even wachten op haar debuutplaat, maar beloonde ons geduld met het wondermooie 'NIX'. Ze verzamelde met Jan Myny, Alan Gevaert, Bernd Coene en Thomas Werbrouck een groep gelijkgezinde muzikanten rond zich. Ze trokken ze zich terug in een leegstaand Antwerps havenpand voor een compromisloos, experimenteel en creatief opnameproces waarbij ze als groep de productie zelf in handen namen. Op die manier werd 'NIX' een nieuwe start. En wat voor één!! 'NIX' werd een bijzonder scherpe en allesomvattende plaat af. (pb – fotograaf/redacteur)

Echt doorbreken in België is de Australische Hayden James tot nu toe niet gelukt, maar hij staat dan ook nog aan het begin van zijn carrière. ‘Between Us’ is in feite zijn debuutalbum, maar wat voor één! Het is een fantastische bundeling van house, funk en zelf-r&b die doet hunkeren naar de nakende zomerperiode en die zijn talent als singer-songwriter én producer onderstreept. Dit is de man die we willen zien op zonovergoten festivals. Pukkelpop, Dour: jullie noteren? (jp – redacteur)

Is het nog niet genoeg dat je eind van het jaar al je favoriete plaat moet kiezen, valt die vervelende hoofdredacteur je ook nog eens lastig om op de helft van het jaar een plaat uit te kiezen. De horror! Maar de plicht roept en dus here goes nothing. Ik had het niet verwacht, maar Vampire Weekend heeft me met 'Father Of The Bride' verrast. En ik hou wel van verrassingen. Vol afwisseling, een onverwachte aanpak, gesmaakte duetten en wat dies meer zij. Eigenlijk was het niet eens zo moeilijk om die keuze te maken. (pvg – redacteur)