Halfweg 2019, deel 4

Flashback

Halfweg 2019, deel 4

Sommige redacteurs en/of fotografen hebben we bijna een pistool tegen de slaap moeten zetten om uit hen te persen wat zij de beste plaat van de eerste helft van 2019 vonden. Staar u hier vooral niet blind op, maar getuig van een open geest en neem de keuze van onze redactie even door. Wie weet doe je wel een ontdekking.

Toen Marissa Nadler en Stephen Brodsky de koppen bij elkaar staken, hadden ze de soundtrack van een horrorfilm in gedachten. Het eindresultaat wijkt hiervan af, maar heeft toch die huiveringwekkende schoonheid van een gotisch aandoend griezeldrama. 'Droneflower' is een duister, somber, zij het erg sfeervol en pakkend verhaal, gebracht door twee fantastische muzikanten die elkaar perfect aanvoelen en aanvullen. Wie iets van het genre kent, zal volgende verwijzingen begrijpen en zich meteen in de selectie films kunnen verplaatsen: 'A Ghost Story', 'A Girl Walks Alone At Night', 'A Corpse Bride', 'Let The Right One In',... (jvdm – redacteur en buitenbeentje)

De eerste helft van 2019 zal de geschiedenisboeken ingaan als het moment waarop de gouden generatie van vrouwelijke indie-stemmen stuk voor stuk meesterwerkjes afleverden. Zowel Sharon Van Etten, Stella Donnelly, Julia Jacklin als Big Thief behaalden summa cum laude het songwritersdiploma en ook Better Oblivion Community Center (Phoebe Bridgers & Conor Oberst) leverde een geweldig mooie plaat af. De hoofdprijs gaat uiteindelijk naar de vreemdste eend in zowat elke bijt, de vrouw die in de Botanique met nieuwste album ‘Designer’ een fenomenaal optreden uit de gigantisch hoge hoed toverde: de prachtige Aldous Harding! (ja – redacteur en letterdanser)

Yodok III – 'This Earth We Walk Upon' (jg – redacteur, koppigaard en notoir lijstjeshater)

Een waardig vervolg op je meest succesvolle plaat brengen nadat je frontman het is afgebold? Geen enkel probleem voor Francesco Paoli, die dan maar zijn drumstel opnieuw heeft ingeruild voor een gitaar en microfoon. Fleshgod Apocalypse raast en briest op 'Veleno' als nooit tevoren, maar loopt tegelijk over van emotie. (nds – redacteur en metalhead)

P!nk – 'Hurts 2b Human' (mds – redacteur en groentje)

Boem paukenslag! in elf hoofdstukken ramt Brutus 'Nest' bij elkaar. Verpletterend emotioneel, doodeerlijk en bloedserieus. Een uppercut van jewelste die voortborduurt op de ingrediënten van debuutplaat 'Burst' twee jaar geleden. Alleen zit de sound, dat samenspel, die algehele chemie zowaar nog beter. Internationale klasse, zonder meer! (kv – hoofdredacteur en uitstelverslaafde)

In een fotofinish tussen Billie Eilish en Big Thief haalt die laatste het met een halve teenlengte voorsprong. Qua authenticiteit moeten ze niet voor elkaar onderdoen, maar de diepgewortelde, warme weemoed die in het weergaloze 'U.F.O.F.' van laatstgenoemde schuilde weegt zwaarder door en bezorgde mijn fragiele ruggengraat de ene siddering na de andere. Zelden sneed indiefolk zo diep, terwijl de vocalen van Adrianne Lenker de emotionele woestenij van het leven kristalhelder omschrijven, met een melodieuze tred die de gemoederen nog hoger doet oplaaien. De uniciteit en ingeniositeit van een Billie Eilish ten spijt, wint het zielengekneed het voor mijn part van de enigmatische somberte die de nieuwe pophoop van meerwaardezoekers uit de Instagramgeneratie incarneert. (qs – redacteur en woordentovenaar)

30 juni 2019
Patrick Van Gestel