Het Dour-parcours van (bg) 2/3
Voorbeschouwing
Ook onze fotograaf heeft een aantal namen op het spiekbriefje staan dat hij meeneemt naar Dour. Hier volgt zijn eigenzinnige parcours.
Donderdag 12 juli
Endless Dive: dat het leven van een muzikant soms door diepe dalen gaat, hebben deze vier postrockers uit Doornik onlangs ontdekt. Na een optreden in Reims werd hun bestelwagen volledig leeggeroofd. De waarde van de buit loopt op tot ettelijke duizende euro's. Een benefiet en verschillende inzamelacties moeten er voor zorgen dat de band terug actief aan muziek kan doen, want eerder dit jaar wonnen zij de talentenwedstrijd 'Le Tremplin du Dour' en de prijs was - inderdaad - een plek op de Dour- affiche.
Little Dragon: als je je band noemt naar de bijnaam van je zangeres, die een vurig temperament heeft, moet er wat aan de hand zijn met die zangeres. En inderdaad: op een tapijt van lichtelektronische triphop mag zangeres Yukimi met zijdezachte en verleidelijke stem haar ding doen.
Het Berlijnse Kadavar is al lang geen onbekende meer. In de zogenaamde retrostonerrockscene zijn dit onmiskenbaar de koplopers. Toeren zit hen in het bloed. Het is dan ook geen verrassing dat dit powertrio garant staat voor een rock-'n-roll feest op een festival met veel elektronica en beats. Een lichtbaken, als het ware.
Vrijdag 13 juli
Een vrijdag de dertiende kan je maar beter goed inzetten. Met het Brusselse Electric Noise Machine bijvoorbeeld. Sinds de toevoeging van drummer Gabriel een trio en actiever dan ooit. Muzikaal is de bandnaam de beste omschrijving voor dit drietal: rock, noise, ... punk, het zit er allemaal in.
The Experimental Tropic Blues Band is een Luikse, psychedelische rockband, die ondertussen toch al een kleine twintig jaar bestaat. Live een sensatie, al is het maar omdat de leden zich wel eens in dieren durven verkleden.
Dour is ook nog steeds het festival van de ontdekkingen. Aan de optredens van o.a. La Meute en Lorenzo vorig jaar hebben we goede herrineringen. Dit jaar stippen we hiphopgewijs Loud aan, een Franstalige Canadees die toch al een kleine tien jaar meedraait in de scene maar vorig jaar pas een eigen debuutalbum uitbracht. Dat komt hij op Dour voorstellen.
Zaterdag 14 juli
Zaterdag bivakkeren we in La Caverne, want hier is de affiche om duimen en vingers van af te likken. Thot bijvoorbeeld, op Dunk! festival goed voor een memorabele show als afsluiter van de eerste dag. Deze industriële postrock and is een must see, een muzikaal en visueel hoogtepunt.
Zeal & Ardor experimenteerd op zijn album 'Devil Is Fine' naar hartelust met Afro-Amerikaanse spirituals, soul en black metal en maakt daar live een boeiende mix van. De band kan met die muziek op nagenoeg elk festival terrecht. Eerder tekenden Roadburn en Graspop al present. En nu zal ook Dour er moeten aan geloven.
Zouden ze nog bestaan, gothic priesteressen, zoals in de hoogdagen van de new wave? Check Chelsea Wolf er maar op na: duister en diepzwart, met muziek, gaande van pure goth over neofolk naar metal. Ze is momenteel op tour met die andere topdame Emma Ruth Rundle, die we hier op Dour spijtig genoeg moeten missen. Maar dat gaat de pret niet drukken.
Zondag 15 juli
Op voorwaarde dat we zondag überhaupt halen en als het WK voor de Belgen goed afloopt, gaat zondag een topdag worden. Het Ijslandse Solstafir bevindt zich muzikaal op het kruipunt van Mogwai, Motörhead en Sigur Ros. Metal, progressive rock en pop, ze hebben het allemaal in huis. En baarden natuurlijk.
Beth Ditto is tegenwoordig haar eigen baas. En het is de eerste keer is dat de Amerikaanse diva met de indrukwekkende stem solo op Dour staat. Twee jaar geleden stond ze er wel met de ex-collega's van The Gossip, maar de ingredienten van haar muziek zijn grotendeels dezelfde gebleven.
Ministry is terug, straffer dan ooit tervoren. De band kreeg onderdak bij Nuclear Blast en Al Jourgenson, binnenkort zestig jaar jong, stookt de industriële troepen op het veertiende album op alsof zijn leven ervan afhangt.