Hydrom Line - 'Hydrom Line Edition 2021

Hydrom Line - 'Hydrom Line Edition 2021

Een lang leven was het gelegenheidsproject Hydrom niet beschoren. Peter Van Bogaert (synth, vocals) en Bart Verlent (gitaar) namen in 1991 de tape 'Hydrom Line' op en een jaar later volgde 'Lost Experiments Of Satan’s Pretty Place'. De dertig jaar oude nummers werden netjes afgestoft en digitaal gepolijst en krijgen op deze ‘Edition 2021’ een nieuw leven.

Nu ja, leven? Met snoeiharde mechanische beats en de aanbidding van Satan in opener Deep Hell kan je beter van dood dan van leven spreken. Doe daar nog enkele heerlijk industriële grooves bij en een holle grafzerkstem en je krijgt de ingrediënten voor een stevige portie oldschool elektronic body music. Tien keer op rij ga je gebukt onder zware synthtunes die onophoudelijk inbeuken, een onophoudelijke wall of sound van gitaar en morbide scanderende of zelfs tierende Van Bogaert-leuzen. Soms heerlijk traag hakkend (Insanity), soms als een ADHD-trein voorbijrazend (Crash & Burn). In beide gevallen is de mokerkracht in elk geval stevig.

Naast beats en industriële noise kenmerkt Hydrom Line zich ook door een finesse van synthesizereffecten en studiodetails. Dat maakt dat deze muziek zonder enig excuus vandaag nog op een door stroboscoop flikkerende darkwave-kelderfuif kan gedraaid worden. En dan misschien nog het meest in het geval van Reflections met de digitale percussie, bijna door de ziel snijdende melodie en vooral ook de neurotische stem van mysterieuze gastvocaliste Sandra Boschmans aka Sandra B.

Het enige wat je hier niet krijgt, is een zekere consistentie. Je merkt dat het hier gaat om een verzameling songs die gelijkaardig bonken en scheren en vele duistere hartjes sneller doen slaan, maar het grotere verhaal is wel wat zoek. Zal worst wezen natuurlijk. Met een instrumentaal nieuwigheidje als On Dope als afsluiter krijg je wel een verdomd keurig stukje Belgische vleermuismuziekgeschiedenis voorgeschoteld. Zwart. Zwarter. Zwartst.

5 januari 2022
Johan Giglot