Eindejaarslijstje Koerian Verbesselt

Eindejaar 2017

Altijd staat hij wel ergens op de barricades om het beest te weerstaan, maar binnenin Koerian Verbesselt schuilt ook iemand, die intens geniet van mooie muziek. En in 2018 zien we hem niet meteen veranderen. Misschien maar goed ook...

Eindejaarslijstje Koerian Verbesselt

Nu al klassiekers

 

1. Pan Dajing – 'Lack'

2. Ryuichi Sakamoto – 'async'

3. Jlin – 'Black Origami'

4. The Caretaker – 'Everywhere at the End of Time Stage 3'

5. Spinvis – 'Trein Vuur Dageraad'

6. Mount Eerie – 'A Crow Looked at Me'

7. Amenra – 'Mass VI'

8. Gnod – 'Just Say No to the Psycho Right-Wing Capitalist Fascist Industrial Death Machine'

9. Converge – 'The Dusk In Us'

10. Jonwayne – 'Rap Album Two'

 

Hadden even goed de top tien kunnen halen: Briqueville – 'II', Strange U – 'Lp#4080', Felicia Atkinson – 'Hand in Hand', Ellen Arkbro – 'For Organ and Brass', Sote – 'Sacred Horror in Design', Sarah Davaci – 'All My Circles Run', 'Nadah El Shazly – Ahwar', GAS – 'Narkopop'

 

Subliem, maar vluchtig

 

1. Thurston Moore – 'Rock 'n Roll Consciousness

2. William Basinski – 'Shadow in Time'

3. Protomartyr – 'Relatives in Descent'

 

De podiumbeesten

 

1. Mount Eerie, 10/11 Le Guess Who?

2. Swans, 25/05 Dunk!festival

3. Jonwayne, 05/03 Balzaal Vooruit

4. CHVE, 27/05 Dunk!festival

5. Medeamaterial, 09/04 Brdcst, AB

 

Vergeet de hype

 

Ik ga ze doodzwijgen, dan verdwijnen ze misschien. (Arcade Fire, The National)

 

Kritiek op de kritiek

 

Ik schreef het al in 2015 en het stopt niet: recensenten die de nood voelen de hielen van Kendrick Lamar te likken. Ja, 'Damn.' was een oké plaat, maar op zijn minst Jonwayne, Strange U, Tyler, the Creator en Rapsody kwamen dit jaar met beter werk.

 

Het oog wil ook wat

 

De beste titel van 2017 hoeft enkel blokletters en een rode achtergrond.
 

 

De obligatoire voorspelling

 

Het triumviraat van de drie grote platenmaatschappijen, het handvol streamingdiensten en Live Nation versterken de grip op het commerciële landschap en blijven verder timmeren aan een vlot verkopend, steriel geluid. Ze zullen bijgevolg minder interesse tonen in het coöpteren van kleinere acts en een groeiende marge laten voor vooruitziende acts en kwaliteitsfestivals voor hen die graag veel tijd aan muziek besteden. Zo lang mensen geld hebben om dat te betalen natuurlijk, met deze psychotische, rechtse, kapitalistische, fascistische, industriële doodsmachine van een regering en haar besparingsdrift weet je natuurlijk nooit.

30 december 2017
Patrick Van Gestel