Little Waves 2018: geen grote namen, wel grote verwachtingen

Voorbeschouwing

Nee, voor grote namen moet je op Little Waves niet zijn, maar kabbelen zal het er evenmin doen. Daarvoor is de keuze aan bands te mooi. Wij staken alvast een teen in de kleine golven om de temperatuur van het water na te gaan.

 

Niemand maakt tegenwoordig nog dubbelalbums, behalve Bed Rugs (Theater, 18.15 – 19u00). De Antwerpenaars persten zesentwintig tracks op één blinkend schijfje en doen dat ook nog eens op twee vinylplaten. Goed zot en commerciële zelfmoord? Kan zijn, maar gelukkig doet zot zijn geen zeer, zeker niet onder invloed van goede LSD. En voor commerciële brol moet je sowieso niet op Little Waves zijn, dus komen wij gewoon vroeg naar C-Mine en Genk voor de Tamme Impala’s van Antwerpen die het festival openen. De enige geeuw die u zal horen, is deze:

 

 

Ze hebben altijd een beetje in de schaduw gestaan van namen als Wilco, maar eigenlijk verdient Blitzen Trapper (Main Stage, 18u45 – 19u45) beter. Want op de acht platen, die ze momenteel al hebben gemaakt, worden alle hoeken van de altcountry en Americana verkend. Wat start als een pianoballade wordt in Astronaut bijvoorbeeld pure Americana, inclusief prachtige samenzang. Furr en Black River Killer verdienen het om in het canon van de Amerikaanse muziek te zitten, En ook op 'Wild & Reckless', de meest recente plaat, staan weer enkele parels, waaronder het titelnummer.

 

 

Kent u een goede Engelse wijn? Wij niet en dus zouden we er ook nooit voor kiezen. Kate Stables van This Is The Kit (Theater, 20.45 – 21u45) komt uit Bristol en is eigenlijk wel goede wijn, maar niemand koos haar. Tot Stables naar Parijs verkaste en platenlabel Rough Trade dacht een rijke Franse Bordeaux of zo op de kop te tikken en haar in huis haalde. Wijnkenners John Parish (PJ Harvey) en Aaron Dessner (The National) trokken hun kousen uit om de druiven voor ‘Moonshine Freeze’, het vierde album van This Is The Kit te persen en wat is het resultaat ook een jaar na onze recensie nog heerlijk. Van vier nummers uit de plaat kwam er intussen een “first go”-versie uit en ook die zijn ontwapenend mooi, maar wij gaan toch voor deze live versie van Bullet Proof  en zullen om kwart voor negen in het theater zitten.

 

 

En wie dacht dat je voor altcountry en/of Americana de plas over moet, vergist zich schromelijk. Want Bonfire Lakes (Compressorenhal – Upstairs, 20u45 – 21u30) komt gewoon uit Limburg. Nu is Limburg in de ogen van veel mensen ongetwijfeld het wilde westen en de mannen van Bonfire Lakes weten dat perfect te vangen in hun songs. Het debuut van dit gezelschap is net uit en staat bol van de emotie en schone stemmen. Gewoon je ogen sluiten en je laten meeslepen. Soms moet dat echt niet meer zijn.

 

 

Slumberland (AFF-stage – galerie, 23u30 – 0u30), dat is Jochem Baelus of de helft van Echo Beatty, maar het is vooral niet zomaar muziek. Want Baelus verdiept zich ook in de videokunst en pleegt dat dan in zijn shows te verwerken, waardoor je ondergedompeld wordt in een bad van ervaringen en kan je letterlijk oren en ogen de kost geven. Sfeermuziek met een paar extra's dus en ideaal om dit festival mee af te sluiten.

 

 

Marc Alenus