#LiverpoolAhoy - Julian Cope - Fear Loves This Place (1992)

We zijn er zelf nog niet geraakt, tot in Liverpool, maar de havenstatus, de voetbalclub, maar vooral de muzikanten spreken altijd nog altijd tot de verbeelding.

Wij waren begin jaren tachtig behoorlijk wild van de exploten van The Teardrop Explodes: steengoede singles, boeiende lp's. Maar na de onfortuinlijke split inclusief publieke ruzies, waren wij Julian Copes solo-strapatsen een beetje uit het oog verloren. Totdat hij in 1987 op het Breekend Festival stond en ons compleet lam sloeg met een viriele act (inclusief klimmicrostand) en een lading songs om U tegen te zeggen. En een maand later deed hij dat nog eens over in Werchter, waar hij 's ochtends andermaal verbaasde met zijn wedergeboorte als 'Saint Julian'. Hij is ons daarna nooit meer ontvallen en zelfs de meest obscure platen (pakweg 'Autogeddon' of 'Interpreter'), die de radio of verkooplijst niet meer halen, zijn "gefundenes fressen" voor ons. Cope was nooit voor één gat te vangen, want benevens begenadigd muzikaal artiest, is hij ook schrijver, cultureel commentator, antiquair, druïde, krautrockconnaisseur en poëet.

Het trage, donkere Fear Loves This Place komt van het geflopte dubbelablum 'Jehovakill', waar hij uithaalt tegen georganiseerde religie. Geflopt is misschien veel gezegd: het album haalde de top twintig, maar Island Records dumpte Cope in dezelfde week dat hij drie uitverkochte shows gaf in de Town & Country Club in Londen. Vanaf dan nam Cope de volledige controle over van zijn muzikale output en de businesskant.