Marc Alenus
Eindejaar 2018
Samen met (jg) waarschijnlijk verantwoordelijk voor het grootste aantal albumrecensies op deze website. Dan heb je veel muziek horen passeren. Dan mag je ook iets zeggen over het muzikale jaar 2018.
De beste
1. Haley Heynderickx – ‘I Need To Start A Garden’
2. IDLES – ‘Joy As An Act Of Resistance’
3. Tomberlin - ‘At Weddings’
4. Loma – ‘Loma’
5. Haley Heynderickx & Max García Conover – ‘Among Horses III’
6. Hero Fisher – ‘Glue Moon’
7. Soccer Mommy – ‘Clean’
8. Poltrock - ‘Moods’
9. Fenne Lilly – ‘On Hold’
10. CS Buchan – CS Buchan & Friends’
Ook nog erg genoten van de ‘Baby Teeth’ van Dizzy in ons nekvel. ‘Goners’ van Laura Gibson vond in mij een blijver en The Growlers bevestigden met ‘Casual Acquintances’. Ik plukte met veel plezier ‘The First Flower’ van Molly Burch en schikte ze bij de ‘Payday Flowers’ van Sugarplum Fairies. Brydes debuutplaat ‘Like An Island’ mag altijd mee op reis en ‘Future’ van Eliza Shaddad belooft dan weer nog veel moois van haar kant voor de komende jaren.
In eigen land was ‘Drape’ van Mugwhump de ontdekking van het jaar samen met dirk. terwijl ‘Cricle’ van Astronaute, mij rondjes liet lopen als een hond rond zijn lege voederbak, altijd op zoek naar meer, maar de beste inlandse plaat kwam voor mij van The Antler King (‘Ten For A Bird’) met op de tweede plaats het debuut van Crayon Sun en op drie ‘Image’ van Whispering Sons’.
De spannendste
1. IDLES – Botanique – 1 november 2018
2. Haley Heynderickx – Koninklijk Atheneum Ukkel - 29 augustus 2018
3. Mitski – Trix – 29 september 2018
4. Pumarosa – NEST, Gent – 16 januari 2018
5. Cat Power – Ancienne Belgique – 25 oktober 2018
De mooste
Slow Pilot – ‘Gentle Intruder’: een mengeling van stripverhaal en Paul Gauguin.
De tederste
De opmerkelijkste
Postpunk is back in business.
De ergerlijkste
Dat elke Amerikaanse artiest zich geroepen voelde zich te verontschuldigen voor die rosse bizon in het Witte Huis en elke Britse artiest voor de Brexit. Fuck it, guys, geef suckende politici geen aandacht tenzij je ze op een slimme manier te kakken zet, zoals Idles.
De meeste-verwachtingen-opwekkendste
Na zes toffe singles wordt het tijd dat Sorry eens een deftig album gaat samenstellen.
Live kijk ik uit naar Bill Ryder-Jones die op de valreep nog de meest troostende plaat van het jaar uitbracht. In eigen land ben ik heel benieuwd wat Esinam gaat brengen en naar de debuutplaat van Low Land Home kijk ik ook uit.