#Namecheck - Pavement - Stereo (1997)

Songs waarin bij wijze van eerbetoon, grap, vanwege de interessante klank of wat dan ook andere artiesten of bands vernoemd worden. Ze bestaan en wij brengen hen deze week onder de aandacht.

Ach, wat missen wij Pavement en hun goofy plaatjes. Ze maakten de jaren negentig een stuk draaglijker. Die heerlijke "hoek af" maakte al die platen en singles zo wonderlijk licht. Wat The Beastie Boys deden voor de hiphop, deden de heren van Pavement voor de alternatieve muziek: de ondraaglijke lichtheid van het bestaan verklanken. Met andere woorden: er is gewoonweg te weinig Pavement op deze wereld. En ook al doet Stephen Malkmus zo hard zijn best op zijn soloplaten, het is niet Pavement, waarbij de som der elementen toch sterker was dan de individuele exploten.

Over tot de orde van de dag: de namecheck en die was heerlijk goed gevonden in Stereo, waarbij men zich vrolijk maakte over de Lone Ranger door de “Hi-Ho Silver, Ride” in het refrein om even later in de strofe zich te verwonderen over de leadzanger van Rush, Geddy Lee, en zijn hoge zangstem en de vraag of hij ook in zijn dagdagelijkse bestaan zo hoog communiceert.

Het is een aparte manier om de bewondering voor het oeuvre van Rush uit te drukken. Want houden we niet allemaal op een vreemde manier van Rush?! “What about the voice of Geddy Lee? / How did it get so high?
/ I wonder if he speaks like an ordinary guy? / (I know him and he does!) / And you're my fact-checkin' cuz".