Ons Japanse elftal

Wiki

Wie trainer Akira Nishino vanavond in Rostov tegenover Martinez' selectie zet, is nog koffiedik kijken. Uit sympathie voor de tegenstander van de Rode Duivels stelde de daMusic-redactie een heel eigen muzikaal, Japans elftal op.

Ons Japanse elftal

 

In de spits stellen we Pizzicato Five op. Hun frisse J-pop heeft alles in huis om onze verdediging te verschalken. Hun überaanstekelijke zomerhitje Twiggy Twiggy maakt ook na vijfentwintig jaar een op zich al erg zomerse dag nog zomerser.

 

 

Iets minder fris, maar minstens even verleidelijk is de psychedelische acidfolkrock van Kikagaku Moyo. Wellicht levensgevaarlijk tijdens de verlengingen (maar we hopen toch dat het niet zo ver komt).

 

 

Op de Ramones en The Buzzcocks geschoeide, doeltreffende punk mag ook mee in de aanval. Shonen Knife werd in 1991 onsterfelijk toen ene Kurt Cobain het meidentrio begon te pluggen (en ook meenam op tour met Nirvana). Een beetje profetisch schatten ze de tegenstander in hun liedje Devil House toch wel als gevaarlijk in: “Devil house, a danger is near at hand“.

 

 

Op het middenveld mag de muzikale kameleon Cornelius ("de Japanse Beck") de bal rondtrappen en het Japanse elftal in slaap wiegen met het rustige If You’re Here. Nog een weetje: Cornelius is een verre neef van de half-Japanse Miki Berenyi van Lush.

 

 

Ook rustig voortkabbelend op het middenveld, zetten we Nisennenmondai in; de enige krautrock op het toernooi, nu de Duitsers al terug in de heimat zijn. Wij hopen vooral dat de songtitel Destination Tokyo beter de nabije reisplannen van het Japanse elftal weerspiegelt dan een reisje naar de kwartfinale in Kazan.

 

 

Frivool pivoterend zetten we centraal ook de synth-pop van Ryuichi Sakamoto’s Yellow Magic Orchestra in. Als de Rode Duivels ook vanavond hun gele shirtjes aantrekken, worden zij natuurlijk het yellow magic orchestra van de avond!

 

 

De vijftig jaar oude, psychedelische rock van Jacks mag niet alleen een balletje raken, we stellen ook voor dat hun song Stop The Clock weerklinkt bij elke blessure of bij elk beroep op de VAR.

 

 

Niets beters in de verdediging dan een wall of noise. We hadden graag Melt Banana opgesteld omdat hun song Zero een mooie symboliek inhoudt voor de Japanse kant van het scorebord vanavond. Maar we houden Melt Banana op de reservebank omdat de Minus Zero van eenmansnoisecombo Merzbow nog net dat tikkeltje extra zekerheid geeft over de uitkomst van de match. Ook al omdat zijn sound het muzikale equivalent is van de vuile tackle in de zestienmeter - laat maar komen, die strafschop!

 

 

Onlangs nog toerend met Amenra, hopen we dat de noisy experimentalisten van Boris als wederdienst af en toe een balletje van de Belgen door de vingers en de benen zien. Hopen we… want anders geraak je echt niet door hun sound heen.

 

 

Helemaal achterin plaatsen we de postrockers MONO. Met een albumtitel “One More Step And You Die” lijken ze geknipt voor de verdediging. We kiezen de song Com(?) niet alleen omdat het één van hun vroege meesterwerken is, maar ook omdat hij - net over het kwartier afklokkend - precies even lang zal duren als de tweede verlenging (!!??!!??)

 

 

De gemakkelijkst te vullen plaats op het veld is de goal. Bij de saaiste plek op het veld horen simpelweg The Boredoms. Nu enkel nog hopen dat het niet tot penalties komt vanavond, want die Boredoms, daar komt zelfs geen knaller van Lukaku doorheen.

 

 

Up next: we duimen dat we hier over een paar dagen een elftal Braziliaanse of Mexicaanse bands mogen oprakelen.

2 juli 2018
Christophe Demunter