#Pubrock - Kilburn & The High-Roads - The Mumble Rumble & The Cocktail Rock

Pubrock, uitloper en reactie op de glamrock en voorloper van de punk- en wavegolf, ontstaan in de kroegen van Londen, Essex en bij uitbreiding in heel veel kroegen en pubs in het VK. Rechttoe rechtaan rocken en de prog van zich afschudden deden ze, zonder veel backdrops of andere overtollige glamour. Laagdrempelig met pint in de hand en met de versterkers op elf.

Heel veel verschil tussen Kilburn & the High Roads en Ian Dury & the Blockheads was er eigenlijk niet, want in deze eerste passage op de BBC in 1973 was de eigenzinnige mix van rock, swing, funk, punk, blues en dies meer eigenlijk ook al aanwezig. De naamsverandering had vooral met een vroege vorm van punkmarketing te maken.

Dit was gedroomd materiaal in menige pub en dat zie je ook aan de aanwezigen die niet of nauwelijks stil kunnen blijven zitten en een vintage bruin caféfeestje is hun deel. Ian Dury dus, die onder het mom van "It's nice to be a lunatic", levenslang geïnspireerd werd door een venijnige opmerking van een leraar in de schooldagen van Dury in het kunstcollege van Walthamstow.

De pubrockende cockneypoëet had inderdaad de juiste no-nonsense-punkattitude, maar terzelfdertijd ook een geöliede en pretty darn good funkmachien aan zijn zijde in de vorm van een perfect gerodeerde begeleidingsgroep The Blockheads die, na een beproefd pubrockbestaan als Kilburn & The High Roads, van alle markten thuis waren. Orkestleider en gitarist-pianist Chaz Jankel leidde het collectief met gedecideerde, funky hand (zo funky dat, jaren later een sample van What A Waste opdook bij A Tribe Called Quest in Can I Kick It).

The Blockheads spelen nog steeds, maar dan zonder Dury, die in 2000 overleed. Zijn invloed is gebleven, want ook vandaag wordt hij gekoesterd en beschouwd als één van de founding fathers van menig Britpopper, maar de wortels lagen bij Kilburn & the High Roads.