Queen For Tonight: Bryde

Introducing

Wales heeft een paar muzikaal getalenteerde dames rondlopen die allemaal het kroontje van Queen For Tonight zouden kunnen krijgen: Bonnie Tyler, Cate Le Bon, Marina Diamandis (al heeft die Griekse roots) en Shirley Bassey zijn allemaal muzikale koninginnen uit Cambria. Maar wij kiezen voor een relatieve nieuwkomer.

En onze koningin lijkt een beetje moeite te doen om haar Welshe roots te verhullen. Ze stak de baai van Bristol over en trok naar Londen. Daar werkt ze sinds een tweetal jaar aan haar liedjes onder het pseudoniem Bryde. Haar echte naam is Sarah Howells en ze vormde haar eerste bandje al toen ze amper tien jaar was samen met haar vriendinnetje Nia George. Later vormden beide meiden met twee andere schoolvrienden de band JYLT, maar toen George in 2004 op eenentwintigjarige leeftijd aan leukemie stierf, hield de band op te bestaan. Samen met Richard Llewellyn vormde ze dan Paper Aeroplanes en die band deed het niet slecht, maar op eigen vleugels vliegt Bryde toch hoger.

In 2015 gooide ze drie liedjes online. Het delicate Wait deed menig BBC Radio 1-luisteraar het volume van de radio hoger draaien, maar evengoed liet het nummer hen ongemakkelijk op de stoel schuiven. Bryde zelf relativeerde de spanning. “Ik ben slechts een meisje met een elektrische gitaar dat stoere en fragiele songs brengt”, klonk het. Dat was en is wel waar, maar toch was het meteen duidelijk dat dit niet het zoveelste zangeresje was.

Vorig jaar volgden twee ep’s. Op de eerste werd Wait verder uitgewerkt en stonden ook nog Help Yourself, Nectar en To Be Loved. Het eerste nummer werd als tweede, officiële single geplugd en liet een meer dynamische Bryde horen die een beetje klonk als Kristin Hersh. De bijbehorende clip legde weer de nadruk op de spanning met een zangeres die vastgebonden zit op een stoel, een heuvel in een bos niet opraakt en lijkt te verdrinken in haar bad.

Ook op de tweede ep, die eind vorig jaar verscheen, staan vier nummers. Hij werd voorafgegaan door de single Honey die een meer woeste kant van Bryde liet horen. Deze single was de katalysator die de carrière van de Welshe zangeres nodig had. Dat de productie door Bill Ryder-Jones gebeurde, hielp natuurlijk ook, maar de song op zich is ongelooflijk catchy en de gruizige gitaar past fantastisch bij de smachtende stem van Bryde. De combinatie is net theatraal genoeg om te boeien, maar gaat niet over de kop. Een betere song hoorden we deze winter niet.

De rest van de ep is veel meer ingetogen, maar daarom niet minder mooi. De meest beluisterde song van de ep is overigens niet Honey, maar wel Would’t That Make You Feel Good. Daarvan verscheen drie weken geleden een erg intense liveversie, opgenomen in een Duitse studio.

single Less. Dit keer worden Bryde en haar gitaar begeleid door dreigende drums. Opnieuw zat Bill Ryder-Jones in de producersstoel en ook deze keer pakt dat geweldig uit. Brydes stem heeft het karakter van een goede wijn: vol en met een rijke nasmaak. Ze glijdt zacht je oorkanaal binnen, maar haalt dan hoog uit. Het dynamiek van de song is geniaal en de gitaar gilt van puur genot, net als wij en jij van zodra je hieronder op play drukt:

(QFT is een wekelijks terugkerende rubriek waarin we telkens een vrouwelijke muzikant in de schijnwerpers plaatsen. De titel is niet denigrerend, maar verwijst naar de song van Helen Shapiro)