#SonischGlaswerk - John Lennon - Steel And Glass (1974)

Glas, een vreemde substantie, als je er over nadenkt en voor sommigen onder ons een leuk onderwerp voor een liedje.

Net zoals How Do You Sleep? uit 1971 is dit een bitter lied, gericht aan iemand waarvan John Lennon dacht dat hij zich tegen hem had gekeerd. Terwijl het doelwit van het eerder genoemde nummer Paul McCartney was, gaat het hier om Allen Klein, die in 1969 de managementtaken van The Beatles overnam en met Lennon aan 'Imagine' werkte. De relatie werd zuur. Of zoals Lennon hier zingt: "Your mother left you when you were small / But you're going to wish you wasn't born at all". Klein werd voor zijn dood in 2009 beschuldigd van onethische daden, maar deze tekst is wel bijzonder hard.

'Walls And Bridges', een deel van wat destijds werd beschouwd als Lennons eerste post-Yoko-album, werd opgenomen tijdens Lennons "Lost Weekend", toen hij zich afzonderde van Yoko Ono. Volgens David Thoener, die engineer was bij de sessies, slaagde Lennon erin de persoonlijke problemen opzij te zetten voor het album: "Het was geweldig. Ondanks alle persoonlijke pijn, die John Lennon had, was hij een volmaakte professional in de studio. Bijna alsof werken hem gezond hield in die moeilijke tijden."

Hoewel Lennon nooit heeft toegegeven dat Steel And Glass over Klein ging, werd het breed geïnterpreteerd als een aanval op de strijdlustige zakenman. Hoewel hij probeerde zich van het contract los te maken, bleef Lennon in de jaren zeventig bevriend met Klein. Lennon: “Het gaat eigenlijk niet over één persoon in het bijzonder, maar over een paar mensen. En als ik, net als een romanschrijver, over iets anders dan mijzelf schrijf, gebruik ik andere mensen, die ik ken of heb gekend, als voorbeelden. Als ik een 'down'-nummer wil schrijven, moet ik onthouden dat ik down was, en toen ik Steel And Glass schreef, gebruikte ik verschillende mensen en objecten. Als ik had vermeld wie dat waren, zouden het een paar mensen zijn, en je zou verrast zijn. Maar het gaat echt over niemand. Ik durf het je niet te vertellen, omdat het de pret bederft. Ik zou eerder willen dat iedereen denkt: 'Over wie gaat het?' en probeert het in elkaar te zetten. Het gaat zeker niet over Paul en ook niet over Eartha Kitt.”

Lennon nam in de zomer van 1973 een gitaardemo op van Steel And Glass, voorafgaand aan het studiowerk voor 'Mind Games'. In dit stadium had hij de melodie en een paar regels tekst, maar het zou nog een jaar duren voordat het nummer de bittere tirade werd, die te horen is op 'Walls And Bridges'. In 1974 werd een pianodemo opgenomen. Opnieuw moesten de definitieve teksten nog worden geschreven.

Hoewel de ideeën van Lennon vorm kregen, waren ze grotendeels gebaseerd op één enkel pianoakkoord, helemaal anders dan de verfraaide laatste studio-opname. Voordat hij in juli 1974 'Walls And Bridges' opnam, bracht Lennon ongeveer tien dagen door in de pre-productie in Sunset Studios en Record Plant East, New York. Toen repeteerde hij een aantal liedjes met de muzikanten die hij voor de sessies had gerekruteerd. Een bewerkte versie van Steel And Glass uit die tijd werd opgenomen in de postume collectie 'Menlove Ave', uitgebracht in 1986. Een grimmige vertolking met Lennons staalsnarige gitaar op de voorgrond, maar het strijkersarrangement van de definitieve versie ontbrak.

'Walls And Bridges' werd opgenomen in juli en augustus 1974. Take acht van Steel And Glass werd uitgebracht op de boxset 'John Lennon Anthology' uit 1998 en klonk dichter dan ooit bij de definitieve versie, hoewel de reggaeritmes van het refrein duidelijker waren. Take negen was degene die werd gebruikt op 'Walls And Bridges'. Toen de basistrack klaar was, werden er een aantal overdubs toegevoegd, inclusief strijkers en koperblazers. Vooral de zweverige violen waren een duidelijk bedoelde echo van How Do You Sleep? van 'Imagine' uit 1971, een aanval op Paul McCartney met door Allen Klein gesuggereerde regels.