Wouter Bulckaert - 'Randy Newman'

Het was ons eigenlijk nooit helemaal duidelijk waarom we nu precies zo weg waren van Randy Newman. Ja, de teksten zijn pittig, scherp als gebroken glas. Ja, de muziek lijkt buiten het rockidioom te vallen. Maar zo zijn er nog. Toch?

Maar Randy Newman deed het allemaal een beetje anders. Ironie, sarcasme, maar vooral humor zijn ingrediënten die het menu, dat hij je voorschotelt, steeds weer kruiden. Zijn manier van zingen is niet te imiteren, ondanks het feit dat er zoveel al dan niet geslaagde covers van zijn songs zijn gemaakt (meer niet dan wel, als je het Wouter Bulckaert vraagt). Zijn eigen versies zijn de standaard.

Mensen, naar wie wij zelf opkeken, hadden zijn platen in de kast staan. Ook al was het dan maar 'Little Criminals', niet de beste plaat volgens Bulckaert (en dat zou best wel eens kunnen). Zelf gingen we pas echt overstag voor zijn werk, toen 'Bad Love' in de platenkast belandde. Heerlijk hoe hij de draak stak met zichzelf, schitterend hoe hij nooit een blad voor de mond neemt. Het is een plaat, die wij koesteren en dat zullen we blijven doen. En dan waren er nog zijn shows, waarvan we er sindsdien meer dan één konden meepikken om vast te stellen dat hij zichzelf wel eens herhaalde, maar het toch steeds zo boeiend hield dat je met een brede glimlach op je smoelwerk de zaal verliet.

Wouter Bulckaert is met dit boek over de illustere songschrijver niet aan zijn proefstuk toe. Wij staken al de loftrompet af over zijn 'Vinylpraat', zelfs al zijn we zelf verstokte aanhangers van het medium compact disc. En zijn boek over JJ Cale staat ook nog op de leeslijst. In 'Randy Newman' legt hij haarfijn uit waarom de man niet je doorsnee rockidool is. Dat doet hij grotendeels aan de hand van zijn werk, waarin Newman zelf meer dan voldoende verwijst naar zijn eigen leven en hoe hij daarin staat. Bij elke plaat legt hij haarfijn de aders en zenuwen van de songs bloot, doet hij je nadenken over dingen, die je altijd over het hoofd zag of als vanzelfsprekend aannam.

Dat is precies de kracht van dit boek. Zelfs al vinden we persoonlijk dat hiermee een klein beetje de magie van de liedjes van Randy Newman is weggenomen, het was een bijzonder leerrijke ervaring om doorheen dit boek te vliegen. Want dat is wat we deden. Het leest namelijk als een sneltrein. Bulckaert schrijft aanschouwelijk en duidelijk, gaat vaak heel erg diep door, maar doet je ook nadenken. Hoe zit dat met jou? Hoe denk je zelf over dat onderwerp? Ben ook jij geen hypocriet? (Het antwoord op die laatste vraag is ongetwijfeld: ja. Maar we doen wel ons best om dat te verhelpen).

Als we al kritiek moeten uiten, dan moet het zijn dat de laatste hoofdstukken iets moeilijker lezen. Dat heeft te maken met het feit dat Bulckaert daar probeert de ziel van de man te vatten. En dat is nu eenmaal zwaarder op de hand. Maar dan nog was ook dat boeiende lectuur, die we met huid en haar hebben verslonden.

In Vlaanderen heeft Randy Newman een behoorlijk grote aanhang. Zijn concerten zijn dan ook steevast uitverkocht. Alsof wij Vlamingen de ironie en dat sarcasme beter begrijpen dan men dat in andere landen doet. Ook dat stipt Bulckaert aan.

Als u graag meer inzicht krijgt in het werk van Randy Newman, dan is dit het boek dat u zich moet aanschaffen. En dat kan nog wel als nieuwjaarscadeau. Of niet natuurlijk. Zelf zal Newman daar niet van wakker liggen. Die ergert zich dan wel aan het feit dat u zijn platen niet allemaal hebt gekocht. Maar dat doet hij wel met de nodige, ongetwijfeld bijtende humor.