#Zwanenzang - The Birthday Party - Release The Bats (1982)
De laatste plaat van een groep of artiest vormt soms een behoorlijk succesvolle en/of fameuze zwanezang.
Tegenwoordig schuimt de heer Nicholas Edward Cave de allerbeste festivals en allergrootste zalen af en worden zijn concerten bijna of helemaal een soort van heilige mis waar eenieder devoot glimlachend de site verlaat, meewarig knikkend om zoveel schoonheid en lichtgrauw gekleurd oppervertier. Maar, jongens en meisjes, er was een tijd dat Cave met schorremorrie genaamd The Birthday Party de kleinste en smerigste achterzaaltjes opzocht om in ware postpunkfurie de donkerste hoekjes van de kamer te verkennen met het meest compromisloze geluid dat ze uit de gitaren geknepen kregen.
Zo werden wij op een zondagavond, toen de televisie steevast verankerd was op Nederland 2, want vaste VPRO-avond met Monty Python, Van Kooten & De Bie of topseries als 'Heimat' of 'The Singing Detective'. VPRO was altijd left of center en klassevol. Op zo'n avond werden we compleet verrast door het programma 'Götterdammerung' met tal van postpunkgroepen die we wel kenden, maar die we nog nooit of amper gezien hadden (Joy Division, The Associates, Killing Joke) en toen verscheen plotsklaps ook The Birthday Party, een zootje ongeregeld dat, wars van alle conventies ook al niet onmiddellijk refereerde aan de gangbare new wave-normen. Het had meer tijd nodig en hakte er stevig in. Wisten wij toen veel dat we hier te maken hadden met een figuur die de komende veertig jaar de toon zou zetten op het allerhoogste niveau als King Ink, de opper-Bad Seed, the boy next door, the grinderman, the gothic batmaster, the kicker against the pricks, the sinner saint aka. Nick Cave.
Bij nader inzien was 1982 al het jaar van tweede plaat 'Junkyard', meteen ook de laatste en een duister meesterstuk met een vreemde mengeling van artrock, blues; punk en de meeste rauwe soul ten noorden van de evenaar. Demonisch, opgefokt, uitzinnig, bloedzuigend cabaret en exorcisme. Geen enkel nummer, waarop je rustig achterover kon hangen, maar stuk voor stuk lillende porties raw en perverse power.
We kiezen vandaag voor het slotnummer van die zwanezang: Release The Bats. Opgenomen in Londen met producer Nick Launay, die was geselecteerd op basis van zijn productie van 'Flowers Of Romance' van Public Image Ltd. Launay had goedkope studiotijd geboekt na middernacht, nadat Phil Collins er een hele dag gewerkt had: "They walked in looking like they hadn't slept in days, all smartly dressed in black like they had just come from church but maybe the church was a ruin with rats, and they hadn't washed in weeks... The term goth did not exist at that time, certainly not in the way we would use it these days, but I will say that recording a song called Release The Bats with people who looked like vampires was pretty fucking exciting! During the rest of the recording, the band members regularly disappeared to the bathroom, but that added to the fuel and edginess of the night!”
De spanningen waren altijd wel ergens aanwezig, omwille van complete uitputting en excessief druggebruik en The Birthday Party zou al snel een laatste show spelen in de Crystal Ballroom in St. Kilda nabij Melbourne op 9 juni 1983. De rest van het Nick Cave-verhaal is min of meer bekend, maar alle zachte zielen, die dwepen met Cave, moeten toch ook eens even ruiken aan The Birthday Party.