Onbegonnen Werk
Bekijk het programma op www.dourfestival.be en je wordt er zowaar wanhopig van. Hoe begin je daar in godsnaam aan. Je kan natuurlijk tot acht uur ’s avonds in je tent blijven hokken om dan nog net de headliners mee te pakken. Da’s in elk geval één manier om de keuze te verkleinen, maar een beetje muziekliefhebber geniet ervan zijn weg te zoeken in dit onoverzichtelijk kluwen, dit helse parcours. Maar wij willen graag uw handje vasthouden en u een beetje (verwacht geen wonderen) wegwijs maken.
Elke dag vind je er wil iets van je gading. Reggae- en skaliefhebbers kunnen op donderdag bijvoorbeeld The Skatalites aan het werk zien. Deze grootvaders van de ska zijn al decennia lang onderweg langs het onvoorspelbare pad van de popmuziek. Zij lagen mee aan de basis van dit genre en zijn nog steeds relevant. Aan hen zouden vele levende lijken, die het dezer dagen nodig vinden om terug “on the road” te gaan, een voorbeeld moeten nemen. De liefde voor hun muziek spat er vanaf, een genot om mee te maken.
Andere pioniers zijn Coldcut. Ook zij hebben hun muziek haast letterlijk naar een andere dimensie gebracht. Het gebruik van videobeelden is bij hen meer dan achtergrond, het maakt gewoon deel uit van de show, samen met de nodige “beats and pieces”. Wie houdt van muziek met een extraatje, kan bij hen terecht.
Voor hiphopliefhebbers is de doortocht van de Wu-Tang Clan een belangrijk hoogtepunt van de festivalzomer, maar je kan evengoed terecht bij de Fixkes voor wat lichter vertier.
Van een heel ander kaliber is Bright Eyes. Wonderkind Connor Oberst legt zijn ziel bloot, spreidt zijn emoties tentoon in zijn muziek. Op zijn laatste album keert hij weer terug naar de basis, schitterende folk in combinatie met zijn typerende vibratostem.
Voor Goose kan het dak er opnieuw af. Op Rock Werchter hebben ze al bewezen de marquee onder de duim te kunnen krijgen. Ongetwijfeld gaat hen dat op Dour even vlotjes af.
U kan natuurlijk ook kiezen voor de beats van het Duitse Digitalism die met hun meest recente plaat weer volop in de aandacht staan. Of dat terecht is, laten wij volledig aan uw oordeel over. Maar ons zal u er ongetwijfeld vinden.
En niet alleen op de camping en tussen de toeschouwers zal je Hollanders vinden. Alamo Race Track komt de Nederlandse kleuren vanop het podium verdedigen. Dat ze dat doen met klassevolle poprock kon je al zien tijdens de Nuits du Botanique.
Ook aan soulliefhebbers werd gedacht. Met Nicole Willis And The Soul Investigators staat er op zaterdag één van de talrijke nieuwe souldiva’s geprogrammeerd. Dat de dame overweg kan met dit genre, bleek al uit haar meest recente album. Nu nog overtuigd worden van haar podiumprésence. The Notwist is intussen terug van even weggeweest. Zij komen hun nieuwe werk toetsen aan het veeleisende festivalpubliek van Dour. Als zij doorgaan op het elan dat zij met hun vorige albums hebben opgebouwd, wordt ook dat ongetwijfeld een feestje. Michael Gira, voormalig frontman van The Swans en intussen gesignaleerd in talloze samenwerkingsverbanden, komt eveneens nieuw werk voorstellen. Verwacht het onverwachte en u zal niet teleurgesteld worden.
Maar u kan even goed voor het feestje van de Dropkick Murphys kiezen uiteraard: sfeer gegarandeerd inclusief crowdsurfers (benieuwd of en hoe lang het hier wordt getolereerd) en jumpende massa’s.
Zondag kan je genieten van Anthony B. Hij timmert ook al een hele tijd aan de muzikale weg met rootsreggae van de bovenste plank. Dat hij dat niet zomaar doet, kan u nu aan den lijve ondervinden.
Je kan natuurlijk even goed kiezen voor vaste waarden als de Black Rebel Motorcycle Club, voor het eerst sinds het verschijnen van hun nieuwe plaat terug op Belgische bodem. De plaat werd niet overal even enthousiast onthaald, maar live zijn ze ongetwijfeld nog steeds de moeite waard.
Of kies voor de skafanfare Tokyo Ska Paradise Orchestra, een bende (en dat bedoelen we letterlijk) loslopende Japanners, die hun bewondering voor de eerder vermelde Skatalites niet onder stoelen of banken steken. Live zouden hun optredens een feest zijn.
Net als Goose verdedigen ook The Van Jets de Belgische kleuren na op Rock Werchter de marquee te hebben platgespeeld. Eerlijke rock met het hart op de juiste plaats is wat je van hen mag verwachten.
En dan hebben we het nog niet gehad over Wilco, Sioen, Sean Lennon (John’s jongste) of Minérale. Dit alles geeft u een beeld van wat u mag verwachten: vier dagen wanhopig pogen om je aan je netjes uitgestippelde programma te houden. Maar zoals al eerder gezegd is dat onbegonnen werk.
21 december 2023