Adios Pantalones – ‘Playtime’

Mogen we even iets citeren? “Playing these shows just for the booze and fun.” Hupla. Meteen de reden waarom het Belgische trio Adios Pantalones pas na tien (!) jaar op de planken echt met een debuut afkomt. Waarop -weer naar eigen zeggen- ze variëren van “nervous old-school Neo Rockabilly to fast wrecking Psychobilly”. Old-school neo? Waddisda, denken wij dan…

In elk geval is het duidelijk dat het Oost-Vlaamse trio strakke, retro-rock-’n-roll brengt vol live opgebouwde punch en energie. Verwacht een klassieke contrabas-basisdrumset-surfgitaar bezetting, die zowel expliciet als fel en snel op elkaar inspeelt.

Een dozijn songs smeert Adios Pantalones op deze plaat uit, waarvan titels als Whiskeybar, Ragin’ Fury of Sjock (ode aan het bekende, Kempense festival waarin dit genre ten volle tot zijn recht komt) een voorliefde verraden voor feest en uitbundigheid. En dat kan gaan over horrorpsychobilly met diep raspende stem en hoog jankende gitaarsolo’s tot uptempo bluegrass, van speedsurf tot anarchopunk, van cerveza-’n-roll tot hit-the-road funk, maar dan keer op keer toch weer met dat typische, vlotte rockabilly-accent. Een beetje smerig, zeg maar.

Overigens opvallend hoe zanger en contrabassist Nico Pantalone keer op keer een ander vocaal masker weet op te zetten en zich als een uitstekend, muzikaal acteur uit. Met name zijn veelvuldige cockney-accent geeft veel songs een extra stukje groezeligheid mee.

Live staat dit trio sowieso al een hele tijd garant voor een stevige dosis fun, maar ook met ‘Playtime’ weet Adios Pantalones aardig te amuseren. Uitgebracht op het enige echte Drunkabilly natuurlijk.