Black Mirrors - Funky Queen

Het stond in de sterren geschreven: het Brusselse Black Mirrors gaat hoge ogen gooien. En kijk, iets minder dan vier jaar na de oprichting hebben ze een contract met Napalm records getekend en gaan ze met Horisont door heel Europa op tournee. 'Funky Queen' is het eerste wapenfeit van de band, en moet de deuren naar de grote podia definitief openbreken.

Black Mirrors bestaat sinds de zomer van 2013. Zangeres Marcella Di Troia en gitarist Pierre Lateur zijn de creatieve spil; bassist Gino Caponi en drummer Edouard Cabuy vervolmaken het kwartet. Optredens in Brussel leidden tot meer optredens in de rest van België (dankzij Ruffstuffmusic) en tijdens één van die shows botsten ze op mensen van Napalm. Het eerste contact was goed en na de passage op Desertfest werd de deal beklonken en bekendgemaakt.

De vier nummers op deze ep werden allen in de loop van vorig jaar opgenomen en ze drukken perfect uit waarom Napalm zoveel interesse heeft. Titelsong Funky Queen is een drie minuten durende ode aan de betere rockmuziek, een wilde mix van Royal Blood en Halestorm, als er dan toch referenties aan te pas moeten komen.

De krachtige stem van frontvrouw Marcela valt meteen op. Eenmaal de song je oren gekaapt heeft, krijg je het herkenbare deuntje er niet meer uit. Kick Out The Jams is een cover van MC5 uit 1969, lang voordat er zelfs maar sprake was van de bandleden, maar het kwartet stoft deze klassieker op geheel eigen wijze af en maken er een energieke, eigentijdse versie van met wederom de frontvrouw in een glansrol.

Zowel The Mess als zijn Canard Vengeur Masqué zijn rustiger en gaan meer de bluesrockkant op Zangeres Marcela laat geregeld de ruimte aan haar band, die die mooi opvult. Vooral het gitaarwerk van Pierre Lateur is om duimen en vingers bij af te likken.

Met deze ep wordt duidelijk dat er in de toekomst rekening zal gehouden worden met een Belgische band binnen het rockgamma. De band is immers meer dan het Belgische antwoord op Blues Pills. Met deze ep bewijzen de vier Brusselaars dat ze meer in hun mars hebben. En het hopelijk kunnen we van deze band nog even genieten in eigen land voor we hen definitief verliezen aan de internationale rockscene. Want Napalm zou wel eens het opstapje kunnen zijn naar meer.