Cozin – ‘Burst’

'Burst' is het bij vlagen aardige albumdebuut van Cozin en gaat voor meerstemmige popfolk.

Cozin – ‘Burst’

Zangeres, gitariste en multi-instrumentaliste Dorien Staljanssens (fluit, piano,...), violiste Anne Van Steenwinkel contrabassiste Muriel Boulanger en slagwerker Jonathan Callens gaan voor een consistente lijn in sound.

Opener All These Things doet, omwille van de snarenplukkerij en de zang, meteen denken aan Björk of, dichter bij huis, Laïs. De meerstemmigheid is een troef die ze goed uitspelen. "Fireworks of anxiety in my head / all these things", luidt het. Producent Koen Gisen (die ook een streepje gitaar bijdraagt) geeft de song de nodige ruimte.

In The Clown And The Juggler wordt er creatief gebruik gemaakt van een typemachine en wordt de folky insteek ingeruild voor stemmige, opgewonden pop. Het is een nummer over keuzes maken: " What you gonna do / with your life?" Naar het einde toe wordt het tempo aanzienlijk versneld tot de song helemaal uit de rails schiet.

In de pianoballade They Don't Die probeert men veel woorden die in het songformat te passen, hetgeen duidelijk niet eenvoudig is. En in Storm is er naast stemmig vioolwerk en sierlijk pianospel ook ruimte voor teksten als : "This is life / I'm in the middle of it / I'm ready to throw / all my anchors overboard". Ook Loneliness en The Lies That Undo Us (Tori Amos goes folk) geven een inkijkje krijgen in de op muziek gezette zielenroerselen van de dames.

Cozin heeft het voor pianoballades en kamermuziek. Luister maar naar Nothing To Say. En On The Edge doet het met akoestische gitaren, violen en beelden uit de natuur (vogels, spelende kinderen, een rivier, een bootje).

Dit is brave muziek; zachtaardig zelfs, zoals Some Compassion aangeeft. Ergens is er het vermoeden dat iets meer durf het album had kunnen verrijken. Sophia en Pablo Neruda koppelen filosofische wijsheid aan songtalent. Fans van de soundtrack van ‘Amélie Poulain’ (Yann Tiersen) voelen zich hier vast thuis.

'Burst' is mooi, maar speelt met de handrem op. Voor de opvolger mag deze rivier iets meer buiten de eigen, folky oevers treden. Maar met dit debuut worden vast al de nodige deuren geopend.

3 september 2017
Philippe De Cleen