Joy As A Toy

Exit Poll

Dat de psychedelische golf ook in Brussel vruchtbare grond vond, verbaast ons niet. Onze hoofdstad is sowieso al redelijk caleidoscopisch en Joy As A Toy is er de logische, muzikale vertolking van.

Op ‘Mourning Mountains’ horen we wat er gebeurt als vier jazzmuzikanten zich laven aan psychedelica. Jean-Philippe De Gheest (drummer en medewerker van Mark Lanegan), Clement Nourry (gitarist uit de kring rond Nicolas Michaux) en Gil Mortio (bas en zang) kregen het voorbije jaar het gezelschap van toetsenist-violist Alice Perret en kropen onder de vleugels van Pascale Deweze, Pierre Valfrey en Gilles Mortio de studio in.

Ze kwamen eruit met een derde album, dat ondanks wat de titel doet vermoeden, alles behalve klaaglijk klinkt. Op ‘Mourning Mountains’ zijn uitbundigheid, speelsheid en exotisme troef met als hoogtepunt afsluiter Google A Gun dat zes minuten lang alle richtingen uit stuitert en Oosterse klanken koppelt aan fietsbellen, jazzy drums en desoriënterende zang. De bonte, collage-achtige hoes past dus beter bij de muziek dan de sombere titel.

Dat Joy As A Toy de boel graag op zijn kop zet, blijkt uit het aftellen… aan het eind van het groovende Ghost Train, maar ook uit de schijnbaar geïmproviseerde ritmes van het luchtige en lieflijke Cowboy Mode en het met dartele bas en belletjes opgesmukte Hipsters Of The Apocalypse  waarin ook Françoise Vidick (komt meespelen.

Vreemde – maar mooie – eend in de bijt is het kabbelende Satisfaction Key dat zo lijkt weggewaaid uit de verborgen archieven van The Beatles ten tijde van Sgt. Pepper en door dit viertal in een modern jasje werd gestoken.

Wie zijn muziek graag onvoorspelbaar heeft en niet maalt om een hoekje meer of minder dat mankeert, is dit een aanrader.