#ExitPoll - A New Line (Related) - Crewe Awey EP

Nog geen jaar geleden gaven we u ons enthousiasme over het feit dat Andrew Johnson van Hood het zijprojectje A New Line (Related) opnieuw leven inblies: een DIY-jam ambientproject met analoge en vintage synths, drummachines en 's mans geliefde basgitaar. Bij wijze van geschenk op het afscheidsfeestje van mede-Hood-lid en freenoiselegende John Clyde Evans, besloot Johnson live vier composities in elkaar te zetten die op hun beurt werden geregistreerd op computer. En daarvan is deze ‘Crewe Away’ ep dus de weergave.

De vier epistels op deze digi-cd-r, die alweer via Sound In Silence te verkrijgen is, zijn toonbeelden van creaties in ambientminimalisme met onderhuidse beweging, van onderkoelde techno die je zou durven plaatsen bij artiesten als Deepchord of Burial. Dat betekent dus veel galm, echo en beweging in de diepte.

In het geval van de titeltrack moet je daarbij kijken door een ietwat onrustig fladderend ritme waarbij je vooral veel beweging krijgt in een achtergrond van sissende geluiden en fluisterende galmstemmen. Een langzaam groeiende, mysterieuze constructie heeft iets van mens-versus-machine, een soort van fatalisme door een penetrante grondtoon. En vooral ook iets industrieels dus, want uit deze geluidsbronnen put A New Line (Related) grotendeels de klanken.

Ritmen, opgebouwd uit geloopte klanken, bepalen keer op keer de drive van een track. Of dat nu kort rafelende geluiden zijn in Slow And Through Acre waardoor lasershoots en pulsen weerklinken of uitgegomde post-dubstep-beats in Burial-alike Save A Window For Me In The Bliss Tomorrow, je trekt jezelf op aan een tijdloze cadans terwijl die diepe echoklanken je naar beneden proberen te zuigen.

En dat komt nog het mooist samen in de onderkoelde deephouse-afsluiter Lytham And Sound met de wollen soundscapes en schuifelende beats, waarin zowel ritme als melodie erg toegankelijk klinkt. Maar waar je tegelijkertijd in een heerlijk benevelende, psychedelische roes belandt gedurende acht, achttien, achtentwintig of achthonderd minuten … wie zal het zeggen?

Best een indrukwekkende digi-ep dus. Eentje die tijd en ruimte zonder moeite overklast en tegelijkertijd aantoont wat voor een geniale digitale beleefmuziek Andrew Johnson kan maken. Een afscheidsgeschenkje met een gouden punt!