Fristap - 'Het Transland'

Dieter Fierens, ooit actief bij de knotsgekke rockgroep De Mongolen, was uitgelachen. Reden daarvoor is zijn stukgelopen relatie. Hij nam dus de gitaar ter hand en verwerkte die breuk op ‘Transland’.

Zingen in het Nederlands is altijd een risico. Onze taal leent zich niet echt tot mooie rijmen in een vloeiend ritme. Elke onnatuurlijk benadrukte lettergreep, elke flauwe woordspeling wordt meteen opgemerkt en wat je zingt, komt veel directer binnen dan in het Engels of het Frans.

Wat Fierens hier doet als Fristap is dan ook dapper en ontwapenend. Als volleerd troubadour legt hij zijn ziel bloot in tien liedjes die hij in evenveel weken schreef. Helemaal alleen stond hij niet. Zijn vrienden: producer-gitarist Laurens Joensen en bassist Henrik Holm hielpen hem om zijn nummers op plaat te krijgen. Daarbij hielden ze zich strikt aan het materiaal en lieten alle opsmuk achterwege. Het resultaat is een erg persoonlijk relaas - de liedjes zijn chronologisch geordend - van een verwerkingsproces waarvoor Fierens in zijn hoofd naar Slovenië trok in een donkere periode van transitie.

Fierens’ stem zit ergens tussen die van Wigbert en Jonas Winterland in, maar zijn taal is eenvoudiger. Toch zitten er leuke vondsten in de teksten. Titels als De Vriendelijke Parasiet, Veranderende Vazen en Dissectie Van Een Aap maken nieuwsgierig en de metaforen zijn goed gevonden. Zo staat De Tolmin Kloof voor de afstand die tussen hem en zijn ex groeide. En zinnen als “een flikkerlicht mikt op de auto, een verderlichte prikkel voor twee, een club vol joelende tieners, ons tienerbloed deint nog wat mee” (Pozor) drukken perfect een sfeer uit op een poëtische manier.

Ook al is de instrumentatie erg karig (gitaar, bas en af en toe zingende zaag of een streep mondharmonica), toch blijf je als luisteraar geboeid omdat het verhaal tegelijk zo persoonlijk als universeel is en er ook voldoende afwisseling zit tussen de toon van de nummers.

Soms glijden de nummers wat af naar kinderliedjes, zeker wanneer het over zijn hond Oscar gaat. In dat geval skippen we vlug naar het volgende nummer, waarin we ons weer kunnen verwonderen over zinnen als: “Ik heb je geuren in mijn koffer gelegd.”

Helemaal aan het eind van de cd, die in een zeer fraai vormgegeven hoesje zit, krijg je een gesproken tekst waarin Fierens vertelt wat aan de plaat vooraf ging. Wie het houdt bij de stream, zal het nooit weten. Wie nieuwsgierig is, weet wat gedaan.