Hatchling - 'Alpha'

Het trio Hatchling teert al een tijdje op zijn adrenaline geladen, energieke, maar ook indrukwekkende en mysterieuze livereputatie. Wat wil je ook, als je een batterij synthesizers en digi-apparaten gebruikt om een identiteit als synthpunk-eleqtrobats (met q!) op te bouwen? De korte en krachtige ep 'Alpha' biedt dan ook een welkome, maar zeker niet te onderschatten muzikale houvast.

Zeven songs op zeventien minuten? Dan is er geen tijd om te veel noten op je zang te hebben of in troebele sfeerlandschappen weg te kwijnen. De bondige titels van die zeven tracks kan je dan ook in één ademtocht uitbraken. Geen extra franjes op deze ep dus (hoewel de in lente 2018 uitgebrachte single Holly in feite een extra bonus op de gelimiteerde eerste oplage van dit schijfje is). Hatchling heeft dan ook alle gitaren uit zijn repetitiekot gekieperd.

Toch geeft deze ep mondvol. Hetzij met diepe elektroclashtracks als titeltrack Alpha, met poppy knipoogjes dankzij de verheven zang van Saida of Indira (gok maar), hetzij met pompende popwave met zware synthesizermelodieën. Want fraaie melodieën weet dit trio zeker tevoorschijn te toveren. ‘Alpha’ kruipt dan ook stevig in de kleren zonder echte scheuren te veroorzaken (zelfs niet in het wat meer schreeuwerige, van wegdraaiende The Subs-beats voorziene Eleqtrobats Are Go). Hatchling bijt niet, maar nodigt uit. Met extra pluim voor het fraaie design van dit schijfje. W-Fest: here we come?