Marble sounds

Morr Music is het eerste wat door je hoofd gaat als je de ep van Marble Sounds afspeelt. Morr Music, het label waarvan The Notwist en The Go Gind de bekendste namen zijn. Omdat de muziek zo lekker laidback is. Omdat … maar we lopen vooruit.

Het is trouwens niet Morr Music dat zich heeft ontfermd over dit gezelschap, maar het gereputeerde Roughtrade dat de distributie verzorgt. Bovendien is het Notwist/Gofind-gevoel vooral van toepassing op het eerste nummer Redesign. Ook de wat nasale, ontspannen stem van Pieter Van Dessel, hoofdman en songschrijver van alle songs, draagt bij tot hoger vernoemde verwijzing.

Als de stem van Ivy Smits – inderdaad, de Ivy Smits van Arsenals Switch – wordt bovengehaald, doet het geheel ons dan weer eerder denken aan Stars, een van de afsplitsingen van het Canadese Broken Social Scene, maar dat zal dan weer te maken hebben met de prima klikkende verhouding man/vrouw in Something That We’d Never Do.

Good Occasions krijgt door de falsetstem die Pieter Van Dessel aanwendt, iets ongrijpbaars. Door het inventieve gebruik van gitaren wordt dat vluchtige dan weer wel tastbaar. Dergelijke paradoxen zitten er trouwens wel meer in de muziek van Marble Sounds.

If You Stay Then I Can’t Go is, in tegenstelling tot de andere nummers op dit plaatje, akoestisch en precies daardoor zit dat nummer in een heel andere sfeer. De gitaar klinkt als een luit en geeft het nummer een middeleeuwse klank mee. Het ontbreken van een ritmesectie maakt het geheel compleet.

Vier nummers op een ep’tje en vier verschillende sferen oproepen. Dat impliceert dat dit collectief (Johan De Coster speelt ook nog bij Soon, Alex Champigny bij Navet Confit) meer dan voldoende potentieel heeft om potten te gaan breken. Wij rapen intussen alvast de scherven ten gevolge van dit mini-album bij elkaar.