Pastel Ruins - 'Static Dreams'

Sommige platen zien het levenslicht in peperdure studio's in de grote stad. Andere worden ineen gepuzzeld op schemerige zolders in de Kempen. De ep 'Static Dreams' van Pastel Ruins - vermoedelijk naar Bradford Cox (Deerhunter) - is er zo een. Dirk Thielemans spinde de vier songs moederziel alleen. En het resultaat? Dat verdient een vaste stek in je cassettespeler.

Thielemans is geen neofiet. Hij sleep zijn songwriting-, speel- en liveskills bij - hou je vast - Confuse The Cat en Believo! Die laatste band, nu opgedoekt, baarde eerder al Poppel en nu dus ook Pastel Ruins. Plofklanken in overvloed.

Tot zover de kleine geschiedenis, tijd voor Traumdeutung. En we vermijden de clichés even niet: 'Static Dreams' klinkt warm. Zoals een deken, een houtkachel, of vooruit (waarom niet?), een hoogpolig tapijt op een plankenvloer - specifiek de plek waar de labrador net nog lag te ronken. 

Met de vakkundige mix van vertrouwde indie-geluiden, sterk songmateriaal en Thielemans' licht vervormde, geroerde, maar pretentieloze stem heb je de komende maanden een straf middel tegen onderkoeling. Mede de verdienste van Tom Janssen, die ook bij Ozark Henry en Hooverphonic achter de knoppen staat. 

De punchy drumsound baant de weg. Met een klein peloton gitaren in het kielzog. Die hebben op Oceans of Time en Unseen iets van de belachtige sound van The Byrds. Op Ambergris metselt Thielemans een  ruwere gitaarmuur. En op Candy Bullet laat hij zijn snaren breed uitwaaien langs het kanaal Dessel-Schoten. 

'Static Dreams' telt meer memorabele momenten en ritmische variatie dan je mag verwachten van een ep. We denken aan het retro-psychedelische, door elektrische piano gedreven pre-refrein ("Don't You Cry") van Oceans Of Time en aan het bevreemdende einde van dat nummer. 

Maar ook aan de precies getimede gitaar-met-cello-ambities in Unseen en de geprogrammeerde percussie en de gesynthetiseerde stemmen van Candy Bullet. En dan is er nog het pakkende refrein van Ambergris. Een song trouwens met zijn literaire toets die de gitaarcoda breekt: een flard uit The Waves van Virginia Woolf, met dank aan Thielemans' vriendin Alison. Dat dat werkt, is niet vanzelfsprekend.

Maar waar Ambergris de tijd neemt om zijn verhaal te vertellen, vliegt de heerlijke droompop van Candy Bullet te snel voorbij. Laat ons het positief bekijken: beter te kort en goed dan langdradig en schijt. 'Static Dreams' in een notendop.

'Static Dreams' is te beluisteren op Spotify en verschijnt bij Gazer Tapes op gekleurde, gelimiteerde cassette.