Ão - Je kan gerust zeggen dat we heel ambitieus zijn

Ão, de band die elektronica, saudade en alternatieve pop op unieke wijze vermengt, maakt snel naam. Het debuutalbum 'Ao Mar' (2023) kreeg lovende kritieken dankzij de veelzijdige nummers. Frontvrouw Brenda Corijn zingt in het Portugees en Engels, gesteund door sfeervolle gitaar, elektronica en percussie. Na een succesvol jaar met een nominatie op de Mia’s voor Beste Doorbraak werken ze nu aan hun tweede album dat in 2026 verschijnt. Live staat Ão bekend om hun meeslepende en dynamische optredens op festivals als Pukkelpop, Gent Jazz en afgelopen weekend ook Drift. Daar sprak DaMusic met Brenda, Bert, Siebe en Jolan.

 

Het festivalseizoen zit er bijna op, een best aangename zomer voor elke muziekliefhebber. Hoe hebben jullie die zelf ervaren, Brenda?

Ão: Enerzijds voelde het als een echte festivalzomer, maar tegelijk ook als een periode van voorbereiding op wat nog moet komen. Pukkelpop was daarin een belangrijk hoogtepunt, iets waar we lang naar hebben uitgekeken en naartoe hebben gewerkt. Daar speelden we drie nieuwe nummers voor het eerst live – een bijzondere ervaring, omdat we die nummers ondertussen nog aan het afwerken zijn voor de plaat en ze tegelijk moesten leren spelen. Daarnaast zijn we ook blijven nadenken hoe we de show nog meer eigen kunnen maken. Welke richting willen we uit, en wat vinden we daarin belangrijk? De rest van de zomer stond volledig in het teken van de nieuwe plaat. Het was een bijzondere zomer, waarin onderweg veel gebeurde en alles voortdurend door elkaar liep.

Als je nieuwe nummers speelt die nog niet op plaat staan, wil dat zeggen dat ze nog een beetje kunnen veranderen? Of liggen die min of meer al vast, Bert?

We zien live spelen en een plaat opnemen echt als twee verschillende werelden. Nummers krijgen vaak hun uiteindelijke vorm in de studio en de computer, wat betekent dat het niet altijd live repliceerbaar is. Deze dan live gespeeld krijgen is een grote uitdaging en vergt een andere aanpak.  Ze groeien ook echt nog doorheen een tour. Live durven we daar gerust iets anders mee doen dan wat er op de plaat staat. Het lijkt me ook fijn dat het publiek verrast kan worden, zelfs als ze de plaat al goed kennen. Live krijgen sommige dingen namelijk meer ruimte: zo kan ik met percussie soms wat drukker spelen, terwijl dat op de plaat misschien intiemer klinkt. In een live setting voelt die extra energie juist goed. Daarnaast maken we nummers live soms wat langer. Als mensen willen dansen, moet er genoeg tijd zijn om echt in die flow te komen. Dat zorgt ervoor dat het optreden een eigen dynamiek krijgt, die verschilt van de studioversies. Het spelen van nieuwe nummers blijft ook altijd een beetje onwennig omdat alles nog vers is, net daardoor voelt het spannender om ze live te brengen.

Variëren jullie de setlist wel eens of spelen jullie op veilig, Siebe?

Er zijn bepaalde nummers waar we graag mee starten en eindigen, maar variëren daartussen enorm. We spelen vooral wat we graag spelen en dat maakt het sowieso aangenamer. Sommige nummers die het goed doen op Spotify ga je amper horen live en waarschijnlijk hoor je live dan weer veel liedjes die niet online te vinden zijn.
Ik herinner me nog goed de eerste keer dat we die nieuwe nummers speelden. Ik wist meteen dat die voor nieuwe energie zouden zorgen. Maar meerdere instrumenten spelen op hetzelfde moment, vraagt toch wel wat routine, vooraleer dat helemaal vanzelf gaat en er fysiek ingebakken zit. Juist daardoor is het leuk omdat er telkens weer een uitdaging in zit en iets nieuws te ontdekken valt. Tegelijk hou ik nog altijd evenveel van de oudere nummers als van de nieuwe. Voor mij maakt dat eigenlijk niet zoveel uit. Uiteindelijk kiezen we zelf de setlist en daarin volgen we onze smaak en gevoel voor opbouw. Wat me wel raakte, was het moment dat we bepaalde nummers voor de laatste keer speelden. Ik voelde dat als iets emotioneels omdat ik wist dat de nieuwe nummers hun plek zouden innemen. Het voelde bijna als een soort afscheid, het besef dat dit de laatste keer was dat we die nummers in die vorm zouden brengen.

Bestaat de ideale setlist eigenlijk, Jolan? 

Er bestaat eigenlijk geen standaardlengte voor een set. Op festivals speel je soms zestig minuten, soms dertig. Dat betekent dat je sowieso verplicht bent om elke week, elke show of elke tour een ander programma te brengen. Wij proberen dat fris te houden zowel voor onszelf als voor het publiek door telkens iets te variëren. Dat doen we niet alleen in de setlist, maar ook in de manier waarop we de nummers live spelen. Dat werkt volgens mij heel goed. Het voorkomt dat we in herhaling vallen en maakt dat het telkens een uitdaging blijft. Daardoor is het ook elke keer opnieuw spannend om te spelen. De ene ideale setlist bestaat dus niet.

Pukkelpop was het grootste festival dat jullie gespeeld hebben. Geeft dat extra spanning vooraf of adrenaline achteraf, Brenda? 

Ik had op voorhand echt veel stress. Ik denk dat de rest heel stil bleef tegen mij, misschien om niet toe te geven dat zij ook zenuwachtig waren of uit schrik dat ik daardoor nog meer stress zou krijgen. Op de dag zelf verminderde de zenuwen hoe dichter we bij de show kwamen. Dat kwam omdat alle stapjes ernaartoe telkens goed waren afgerond. We hadden het opstellen overleefd, er waren geen kabels kapot gegaan en alles werkte zoals het moest. Tot je effectief begint te spelen, kan er van alles mislopen. Tijdens de soundcheck kan iets fout gaan dat je niet meer opgelost krijgt. Omdat al die fases vlot verliepen, verdween de spanning. Tijdens het concert kwam die toch wat terug omdat je je immers heel kwetsbaar opstelt tegenover het publiek. Zeker bij nieuwe nummers weet je niet hoe de mensen zullen reageren en dat maakt het extra spannend. Die reactie is bepalend: voor het publiek is het maar een kort en intens moment dat ze samen beleven, maar voor ons zit er vaak maanden, soms zelfs meer dan een jaar, voorbereiding achter. Zodra het voorbij is, besef je plots hoe snel het ging. Dan volgt ook een periode waarin je moet bekomen, want die verhouding tussen voorbereiding en uitvoering is best intens.

Als je kan zeggen dat je op Pukkelpop mag spelen, deel je dat het liefst met heel de wereld. Hoe moeilijk is het om dat nieuws voor jezelf te houden omwille van de embargo’s, Bert?

Dat optreden was voor mij extra bijzonder omdat ik ben opgegroeid op amper vijftien minuten van de plek waar we speelden. Ik heb daar veel vrienden en omdat we niet zo vaak in Limburg spelen, was dit de uitgelezen kans om voor het eerst nieuwe nummers te brengen voor bekenden die in het publiek zaten. Dat voelde als iets om fier op te zijn, maar maakte het ook extra moeilijk om niets te verklappen. 

Voor een concert draait alles om concentratie. Heb jij een soort van complete afzondering voor een concert nodig, Siebe? 

Uren voor de show zijn we zelf bezig zijn met sleuren, opbouwen, soundchecken en microfoons zetten. Dat is tof om te doen, maar het maakt dat er vaak maar tien minuutjes overblijven om ons echt mentaal voor te bereiden. Toch hebben we altijd een vast ritueel: eerst een groepsknuffel met de crew en daarna nog eentje alleen met ons vieren. Zoals vandaag hier in Kortrijk stonden we amper dertig seconden voor de aankondiging nog samen backstage, Brenda zat nog op het toilet… dat was best spannend. Mijn hartslag ging niet eens naar beneden, het bleef maar razen. Soms voelt het alsof wat we doen bijna een gevaarlijke sport is. 

Zijn jullie voorbeeld op onvoorziene omstandigheden, Jolan?

Er kan tijdens een concert altijd iets misgaan. Af en toe gebeurt dat ook, maar meestal kunnen we het snel oplossen. Dankzij onze uitstekende technische crew worden de risico’s tot een minimum beperkt. We zijn goed voorbereid. Eigenlijk is er al wel eens van alles gebeurd. Zo is Siebe tijdens een show eens geëlektrocuteerd, dat was even schrikken. Of die keer dat de cassettespeler het begaf midden in de set. Dan moet je improviseren en verdergaan met de groove. Soms heb je te maken met een complete storing, maar uiteindelijk vinden we altijd wel een oplossing. Gelukkig maar.

De band is gestadig aan het groeien. Hoe kijk je zelf op de evolutie die jullie al gemaakt hebben, Brenda?

We hopen natuurlijk vooral dat het nooit stopt. Daarom gaan we er heel voorzichtig mee om en blijven we zo dicht mogelijk bij de muziek. We zijn met vier, dus staan we er nooit alleen voor. Dat maakt het soms wat complexer, maar tegelijk kun je taken delen en samen beslissingen nemen. We blijven samen verder dromen. Zachtjes, niet te hard, maar we durven ook wild te zijn. Het gaat om die balans: af en toe gekke keuzes maken en daar vervolgens volledig voor gaan. Niet twijfelen, want dan haal je er niets uit. Soms blijkt een beslissing achteraf een flop, maar dan weet je wel dat je er echt voor hebt geleefd. Dat maakt het op elk moment waardevol.

Hoe ambitieus zijn jullie als je het hele verhaal bekijkt, Bert? 

We geven er veel voor op, dus kan je gerust zeggen dat we heel ambitieus zijn. We blijven in het najaar in het buitenland spelen (Wenen, Lissabon, Parijs) en werken ondertussen toe naar nieuwe singles en de tweede plaat. Het voelt bijzonder om datgene waar we zo lang aan hebben gewerkt beetje bij beetje te kunnen delen. Spelen in het buitenland is verrassend anders dan in Vlaanderen. We komen vaak op bijzondere plekken, waar mensen ons nog niet echt kennen. Het is een groot compliment als zij dan intens genieten van onze muziek. Ook het reizen geeft ons veel, van nieuwe zalen en steden ontdekken tot ontmoetingen en ervaringen die we samen als groep meenemen. Natuurlijk is er niet altijd tijd om echt iets van de plek te zien. Vaak is het vooral een betonnen backstage waar je de dag doorbrengt. Maar als het lukt, proberen we even te ontsnappen en wat van de omgeving mee te pikken.

Hieronder kan je de nieuwste single van Ão meepikken en zo zelf even ontsnappen aan de realiteit: 

Foto: Sam Algoet