Buurman - Film kijken met je ogen dicht

Film kijken met je ogen dicht, dat is wat Buurman doet en altijd heeft gedaan. Op vierde album ‘Dans En Dwaal’ verfijnen Geert Verdickt en co de cinematografie van hun muziek. Tijdens de bijbehorende tour staat de band met vijf mensen op het podium. Het mag allemaal wat speelser en goudkleuriger. Zonsopgang in plaats van zonsondergang.

Film kijken met je ogen dicht

De nieuwe Buurman-plaat is er! Hoe verwonderd raak je daardoor nog of is er wat gewenning?
De verwondering blijft, absoluut! Elke plaat is een nieuw kindje dat geboren wordt; en dat went nooit. Elke plaat is een nieuwe zoektocht naar kleuren en verhalen. Dat is fijn. Je werkt er heel lang aan en als je het resultaat dan op de wereld loslaat, voelt het als een verademing.

Het is geen ‘typische’ Buurman-plaat geworden. Waarom kozen jullie voor veel vernieuwing?
Het is een stuk uit het muziekspectrum dat in mij zit, maar dat we nooit eerder op plaat gezet hadden. Het vernieuwende zit duidelijk in deze plaat. Voor sommige mensen is het wat wennen, maar de eerste reacties zijn alvast veelbelovend.

Je hoort duidelijk meer rock, zelfs dance-invloeden.
Onze muziek is inderdaad wat dansbaarder dan vroeger; met veel pop, rock en ritme. Zo ben ik zot van The Eagles en vind je die meerstemmigheid ook terug in ‘Dans En dwaal’. Als je kijkt naar de bands waar je graag naar luistert, zegt dat ook wel iets over het soort plaat dat je wilt maken. Het is meer zonsopgang dan zonsondergang.

Was er een reden om voor die koerswijziging te kiezen?
De vorige platen vond ik ook goed hoor (lacht), maar voor elke cd probeer je een nieuw verhaal te schrijven; een nieuw gemoed. In dit geval kwamen we hierop uit. De vorige plaat was een echte theaterplaat. Dat theaterstuk ligt me nog steeds nauw aan het hart en blijf ik koesteren. Onze nieuwe plaat is iets festivalgerichter. We hebben het geluk gehad om al op een paar festivals te spelen en dat was fijn. Deze plaat is geboren uit wat we al hebben gemaakt. Alle platen, die je maakt, vormen uiteindelijk één verhaal, één grote rit. Alles vloeit voort uit elkaar. We blijven uiteraard spelen in theaters, met projecties. De lijn van de laatste jaren trekken we door, maar we willen er nu graag de zomerfestivals aan toevoegen.

Welke ambities horen bij ‘Dans en dwaal’?
Ik droom van grote pleinen met veel volk, die allemaal de avond van hun leven beleven. Maar onderliggend vind ik het fijn om bezig te zijn met de verbeelding en een publiek te vinden, dat de nummers smaakt. Dat was ook al zo bij de vorige tournees. Inspiratie vinden en beleven. Dat is de onderliggende droom.

Waarover gaan de nieuwe songs tekstueel?
Het gaat vaak over tijd, die traag voorbijglijdt en soms ook veel te snel voorbijraast. Ik kijk ook rond en zie Amerika, Berlijn, Barcelona. De wereld lijkt een beetje de weg kwijt. Je hebt daarbij twee opties. Ofwel ben je bang en kruip je in je schelp; ofwel blijf je het schone zien en de vuisten ballen. Ik geloof in het tweede, misschien naïef, maar het is wel de enige goeie optie. Elk nummer heeft voor mij een soort lichtflits in zich, een schittering. Het mag vurig zijn, samen de vuisten ballen. Van daaruit heb ik de nummers verder uitgewerkt met de band. Alle songs, die niet iets uitgesproken hoopvols hadden, hebben we laten liggen voor later.

Je bent er zelfs in geslaagd om een mooie vertaling te maken van de Engelse standaarduitdrukking "What doesn't kill you makes you stronger!".
(Lacht) We hebben er zelfs een tweeluik van gemaakt! Zo konden we een spanningsveld opbouwen, waartussen we alles konden tekenen. Er gebeuren gekke dingen. En ofwel ga je mee in de angst; ofwel zoek je een alternatief.

De plaat sluit af met Boten Die Naar Dover Varen. Wat een heerlijk nummer om een plaat mee te besluiten.
Ik wou eindigen met een diamantje. Alles komt daarin samen: je doet je ogen dicht en je ziet een film. Je ziet het verhaal kristalhelder. In die zin is het een typische Buurmansong, ook al door de Hammond van Koen, de gitaar van Stijn en de drums van Sander. Hoe zij de spanning erin houden, daar kan ik echt van genieten. Alles vindt zijn evenwicht in het lied. Het is een mooi slotnummer.

‘Dans en dwaal’ wordt voorgesteld in de AB op 19 oktober. Alle info op www.buurman.be.

11 september 2017
Steven Verhamme