Fox Train Safari - Als ze het niet verstaan, moet je ze het laten voelen

Als ze het niet verstaan, moet je ze het laten voelen

Nog maar één album uit, maar al meteen een van de meest prominente soulbands uit IJsland; Fox Train Safari boert goed. En ze hebben grootse plannen, ook voor de rest van de wereld. Een gesprek na de performance op Secret Solstice.

Het is al bijna twee jaar geleden dat jullie debuutalbum ‘01’ uitkwam. Hoe zijn de afgelopen twee jaar verlopen?
Kristjan Hafsteinsson (gitarist): Door het perfectionisme dat in de groep heerst, duurde het heel lang voor we onze debuutplaat naar buiten durfden te brengen, maar de release was toch een hele opluchting.

Unnur Karen Karlsdóttir (zangeres): Inderdaad. Het was alsof we eindelijk verder konden gaan. Concentreren op de aankomende shows en op het maken van nieuwe muziek, die dingen. We werken intussen aan het volgende album.

Wanneer kunnen we die verwachten?
Kristjan: Moeilijk te zeggen. Onze band telt veel leden, dus het is erg moeilijk om iedereen te studio in te krijgen. We zijn gemakkelijk met twintig. Maar velen onder hen zijn professionele muzikanten, die ook voortdurend voor andere muzikale projecten worden ingeschakeld.

Unnur: Er zijn zo’n zeven mensen die de harde kern vormen. Voor gigs zijn er dus voortdurend personeelswissels. Nu eens wordt de trompettist vervangen, dan weer de saxofonist.   

Het was opvallend dat op jullie debuut zowel Engelse als IJslandse songteksten te vinden waren. Zal dat op jullie nieuwe plaat ook zo zijn?
Unnur: Misschien wel. Ik heb mezelf zo vaak de vraag gesteld of ik in het Engels of het IJslands moet zingen, maar het hangt gewoon af van het nummer zelf. Soms klinkt een nummer beter als we in onze moedertaal zingen, maar soms ook helemaal niet.

Rafn Emilsson (gitarist): Het zou me zelfs niet verbazen als er op ons volgende album meer IJslandse nummers staan.

Sla je zo de internationale doorbraak niet aan diggelen?
Kristjan: Er zijn heel wat mensen die luisteren naar de muziek, niet naar de lyrics. Zeker jazzliefhebbers zijn slechts in mindere mate geïnteresseerd in wat er gezongen wordt. Zij focussen vooral op het instrumentale aspect van een nummer.

Unnur: Als ze het niet verstaan, moet je zorgen dat ze het voelen. Door een goede performance, interessante instrumentale fantasietjes, noem maar op. Je hebt acts waar het entertainmentgehalte zo laag is, dat het saai wordt. Zou het interessanter zijn als je de lyrics dan wel verstond? Nee, het blijft dan nog steeds saai. Het is vooral de manier waarop je de muziek brengt die belangrijk is.

Waarom willen jullie zo graag naar het buitenland trekken met jullie muziek?
Unnur: De muziekindustrie is hier ongelooflijk klein. Iedereen kent iedereen, zeker in ons genre. Dat kan je ook hier op Secret Solstice zien; een act die je gisteren zag, kan vandaag nog verschijnen als supportact bij een andere artiest. Dat komt omdat het vaak oude schoolkameraden zijn. Daarom zou het fantastisch te zijn om naar het buitenland te gaan, nieuw publiek aan te spreken en nieuwe mensen uit dezelfde scene te leren kennen.

Kristjan: Maar we blijven wel met onze beide voeten op de grond. We weten ook hoe moeilijk het is om in deze wereld je brood te kunnen verdienen. Maar zolang we het leuk vinden en we er onze creativiteit in kwijt kunnen, zullen we dit blijven doen.

11 juli 2018
Jeroen Poelmans