Jacle Bow - Het moet je ambitie zijn om tot de beste rockbands van België te horen

‘What’s All The Mumble About’, zo heet het debuutalbum van de Belgische rockgroep Jacle Bow. De plaat werd opgenomen onder leiding van Mario Goossens (Triggerfinger). Hij werkte over een tijdsspanne van anderhalf jaar intensief samen met de band om uit de ruwe demo’s een coherent en meeslepend debuutalbum te slijpen. De singles Suit Yourself, Rightless, House For Sale en High For You Lover had u vast al gehoord. We belden met bassist Karel Van Mieleghem.

Hoe is Jacle Bow ooit ontstaan?
Karel Van Mieleghem: Ik was ooit op een chirofeest ver van mijn huis. Daar zag ik Jonas op een podium, alleen met zijn gitaar, en ik was onder de indruk van zijn zangkwaliteiten. Ik heb zijn naam opgevraagd, maar daarna liet ik niets meer van me horen. Ik trok naar New Orleans en raakte er zo begeesterd door de muziek van het zuiden. Nadien heb ik Jonas toch een bericht gestuurd via Facebook en hebben we afgesproken. We zijn met ons tweetjes begonnen en zijn nadien naar een drummer op zoek gegaan. In trio hebben we tweeënhalf jaar samen gespeeld en daarna is er een vierde man bijgekomen.Vonden jullie snel één muzikale lijn? Zaten jullie gauw op dezelfde golflengte?

Vonden jullie snel één muzikale lijn? Zaten jullie gauw op dezelfde golflengte?
Op Facebook kon ik al onmiddellijk zien welke bands hij graag hoorde en ik vond veel gelijkenissen met mijn muzikale smaak; denk maar onze gemeenschappelijke passie voor The Stones. Op het moment dat wij begonnen, zaten we snel op één lijn, hoewel de muziek erg breed ging. Er zaten zelfs Beatles-invloeden in. Toen we onze plaat hebben opgenomen, heeft Mario Goossens ons goed geholpen om echt te spelen wat ons verbond.

In hoeverre heeft Mario als producer mee de plaat gekleurd of hebben jullie dat toch vooral zelf gedaan?
In de studio wilden we de nummers gewoon als band kunnen inspelen en dat was niet evident. Je kan rocken, maar het laten rollen is toch nog iets anders (lacht). Daar hadden we dus hulp nodig. En de ervaring van Mario kwam toen zeker van pas. Hij heeft ons doen klinken als een band en heeft mee gesleuteld aan de liedjes. Hij gaf ook tips die we als beginnende jonge band goed konden gebruiken.

Hoe kijk je terug op het opnameproces?
Dat is door omstandigheden in stukken en brokken gegaan. We hadden geïnvesteerd om zes nummers op te nemen in Londen en Amsterdam en daarna zijn we op tour vertrokken door Amerika. Toen we terugkwamen, kregen we een platencontract bij Warner en die brachten snel twee singles uit. Als we er nu op terug kijken, kunnen we zeggen dat we de plaat in drie keer hebben opgenomen. We zijn ook erg blij dat de tracks vanuit Los Angeles gemixt werden door Greg Gordon, die mensen nog wel kennen van zijn werk voor Dandy Warhols, Triggerfinger en Black Box Revelation. Ook de mastering door meervoudig Grammy-winnaar Howie Weinberg, bekend van de cd’s van The White Stripes en Tom Waits, mocht er natuurlijk zijn.

Hoe belangrijk is het om de juiste single uit te brengen? Blijft dat ergens een gok?
Daar wordt natuurlijk goed over nagedacht. We hebben de juiste strategie gezocht, want hoe belangrijk een single is, moet je maar eens aan Bazart vragen. Het juiste nummer trekt een band soms naar een heel ander level. Toen onze eerste single uitkwam, kwam ook Goud uit en uiteindelijk heeft dat nummer vijf maanden getimmerd aan de weg om een megahit te worden. Zo zie je maar.

Jullie waren een van de acht finalisten van 'De Nieuwe Lichting' op StuBru. In hoeverre is dat belangrijk geweest voor de groei van de band?
Dat was een belangrijke stap omdat het deuren op een kier heeft gezet. Iedereen is gevoelig voor zo’n wedstrijd, niet in het minst platenfirma’s en bookers; een platform waarop je kan verder werken. Het heeft ons stappen vooruit geholpen. Het was fijn om uit meer dan achthonderd inschrijvingen gekozen te worden. We kregen ook goeie commentaren en een fijne score van de StuBru-luisteraars.

Jullie plaat kwam meteen uit bij een major als Warner. Zorgt dat voor extra druk?
Warner heeft Jacle Bow altijd gezien als een langetermijnproject. Het is een lange weg naar de top, dus moet je je constant bewijzen. De platenfirma had dat snel door. Ze gingen bouwen aan de hand van verschillende platen. We worden door het team van Warner uitstekend geholpen. Zo komen veel mensen van de platenfirma geregeld kijken naar onze grote concerten.

Welke ambities koesteren jullie?
Drie jaar geleden zei ik al grappend dat we bij de beste rockbands van België moesten horen en misschien meen ik dat ook wel. Dat moet de ambitie zijn, maar we hebben een lange weg te gaan. Als we op het niveau van Balthazar of Triggerfinger geraken, zou het super zijn. We proberen ons ook over de taalgrens te laten zien en horen. Zo speelden we onlangs in ‘Decibels on stage’. Ook Nederland staat op het programma.