Jasper Steverlinck - Als je kwetsbaar kunt zijn en tegelijk rechtop kunt blijven staan, gaat daar een enorme kracht van uit
Na zowat honderd (!) concerten in binnen- en buitenland staat Jasper Steverlinck voor het hoogtepunt van zijn tour: twee shows in de Lotto Arena in december. Geen gewone optredens, maar een zorgvuldig opgebouwd overzicht van zijn carrière. Het publiek krijgt een mix van solowerk, nummers van ‘The Healing’, werk met Arid en iconische covers te horen. Steverlinck deelt zijn ervaringen van het afgelopen jaar, de creatieve vrijheid, die hij steeds meer omarmt, en hoe hij kwetsbaarheid op het podium ziet als kracht. Hij heeft het over de balans tussen succes, persoonlijke groei en meditatie en zijn visie op een internationale carrière. In alles blijft hij trouw aan zichzelf met muziek die steeds weer het publiek raakt.
Met Till We Meet Again heb je de laatste single uit je album uitgebracht. Waarom koos je voor dat nummer om ‘The Healing’ af te sluiten?
Jasper Steverlinck: Het is een nummer waarvan vaak wordt gezegd dat het één van de mooiste van mijn album is. Hoewel het niet per se vrolijk klinkt, draagt het wel veel in zich van wat ik zelf wil vertellen. Het geeft eigenlijk een soort overzicht, een terugblik. Dat sluit mooi aan bij mijn Lotto Arena-concert, dat ook voelt als een samenvatting van alles wat al geweest is. Het nummer zegt in wezen: het is mooi wat er allemaal is gebeurd, wat er geweest is en "It’s gonna be alright". Het heeft op zich niets met dat concert te maken, maar toch is het één van die nummers die mensen steeds weer aanwijzen als bijzonder. Het past in die geleefde fragiliteit die ik meestal in mijn muziek leg. De laatste tijd trad ik vooral op in settings met meer festival- en energiekere vibes, waardoor dat kwetsbare minder aanwezig was. Dat is precies waar dit nummer weer naar terugkeert.
Mogen we zeggen dat 2025 een grand-cru-jaar was voor jou?
Het succes is eigenlijk al langer dan een jaar aan de gang. Ik speel overal in België en Nederland en bijna elke show is volledig uitverkocht, soms zelfs twee keer. Het voelt ongelooflijk en ik ben heel blij dat ik zoveel heb kunnen optreden. Nu sta ik bovendien in een enorme arena, waar ik nog nooit eerder heb gestaan en dat zelfs twee keer, wat me enorm gelukkig maakt. Het dragen van dat succes is niet moeilijk, al is het wel intensief. Mensen zeggen soms dat mijn agenda niet normaal is, zeker in combinatie met alles wat naast de concerten gebeurt. Dat merk ik af en toe, maar toch overheerst vooral een gevoel van dankbaarheid. Wanneer ik op het podium sta, voelt het altijd fantastisch en haal ik er veel energie uit.
Je gaf veel concerten dit jaar. Sommige waren vrij ingetogen, andere dan weer erg uitbundig. Welke stijl ligt jou het best?
Er is geen enkele stijl die mij het best ligt. In mijn verleden heb ik met mijn band Arid zestien jaar lang uitbundig gespeeld en veel rock gedaan. Wanneer ik meer de diepte in ga, komt volgens mij mijn stem en mijn manier van vertellen sterker naar voren dan bij de uitbundigere nummers. Toch hoort het hele spectrum bij wie ik ben. In de Lotto Arena wil ik dat volledige palet laten zien zodat alles wat ik muzikaal ben aan bod kan komen.
Voor het eerst in je carrière heb je echt helemaal de touwtjes zelf in handen genomen voor 'The Healing'.
‘The Healing’ heb ik nog altijd samen met een producer gemaakt, waardoor er steeds een gedeelde aanpak bleef bestaan. Daarna heb ik de ep 'My Body Is A Cold Land' gemaakt, waarbij ik bijna alles zelf heb geproduceerd en alle instrumenten heb ingespeeld, behalve de drums. Dat gebeurde onder impuls van mijn huidige manager, die zelf muzikant is en inzag dat het beter was dat ik meer zelf zou doen. Daardoor ontstond een grote vrijheid en kreeg ik het gevoel dat ik veel meer kon en vooral veel sneller kon werken. Die omslag kwam voor mij halverwege dat album. Als een soort "taste of freedom" die praktisch mogelijk werd gemaakt door mijn manager, waardoor ik besefte dat dit eigenlijk mijn pad moest zijn. Het bleek veel beter te zijn dat ik ook de productie van mijn nummers zelf opnam. Ondertussen zet ik dat verder. De strijkersarrangementen en andere details schrijf ik nu ook zelf. Het voelt goed dat er steeds meer eigenheid in alles doorklinkt.
Is het dan nog meer je eigen project dan vroeger?
Dat is bij mij altijd volledig zo geweest. Ik ben altijd de main songwriter geweest. Soms doe ik het mezelf aan, want het is niet altijd de gemakkelijkste weg, maar het voelt wel juist. Het hele proces ligt bijna van naaldje tot draadje onder mijn controle en dat vind ik belangrijk omdat mijn naam op het werk staat. Dat geeft mij rust en vertrouwen. Het voelt goed om als artiest na al die jaren nog meer vrijheid te ervaren. Die groei in vrijheid zal bij mij leiden tot meer werk en hopelijk tot werk dat even goed of zelfs nog interessanter wordt.
Je optredens in de Lotto Arena moeten ongetwijfeld de hoogtepunten zijn van het jaar. Hoe kijk je zelf naar die concerten uit?
Het zijn concerten die veel meer vragen dan een gewoon optreden. Er komen schermen bij kijken en allerlei extra elementen, waardoor er veel meer moet worden geregeld dan anders. Ik kijk er enorm naar uit. Het eerste concert is uitverkocht en het tweede zit ook al bijna vol. Dat voelt ongelooflijk, zeker omdat ik twee jaar geleden nog overtuigd was dat zoiets onmogelijk zou zijn. Nu staan we hier. Het wordt ook een soort overzicht. Ik ben heel blij dat Arid meedoet. Niet veel mensen weten dat, maar ik heb hen zelf teruggevraagd. Het voelt als een terugblik op alles wat ik tot nu toe heb gedaan, Arid vormt daarin één van de grootste hoofdstukken. We hebben altijd contact blijven houden. Het voelt als een heel toffe energie. We gaan try-outs doen en ik kijk daar enorm naar uit. Ik heb er ontzettend veel zin in. Ik voel dat we met een goede energie gaan spelen. Het hele proces zal waarschijnlijk alweer veel te kort aanvoelen. Tegelijk valt het me op dat veel mensen hen ondertussen niet meer kennen. Toch voelt het goed dat zij erbij zijn. Ik kijk er ontzettend naar uit. Het wordt een afwisselend en gevarieerd geheel.
Voor zo'n groot publiek spelen, zorgt dat voor extra druk? Heb je je vroegere praniekaanvallen nu onder controle?
De aanvallen, die ik heb gehad, hebben niets rechtstreeks te maken met de hoeveelheid publiek of met het optreden zelf. Ze komen ergens anders vandaan. Of het nu een klein of groot optreden is, het kan op beide momenten wel of niet gebeuren. Het staat daar eigenlijk los van. Ondertussen heb ik al vijf maanden geen echte aanval meer gehad. Voor mij voelt een optreden voor twee mensen even intens als voor duizenden. De hoeveelheid volk speelt dus geen rol. Wat wel meespeelt, is dat zo’n groot concert meer spanning meebrengt, omdat er simpelweg meer elementen zijn die moeten kloppen. Mijn optredens zijn niet georkestreerd op de manier waarop sommige artiesten alles tot op de seconde vastleggen in hun show. Dat past niet bij mij. Ik wil dat het altijd recht uit het moment komt. Het is geen show met vuurwerk of strakke choreografie, maar door de extra elementen in de muziek zijn er wel onderdelen die variëren en er zijn cues die op het juiste moment moeten vallen. Dat brengt extra stress met zich mee. Toch voel ik op dit moment geen angst.
Meditatie is daarbij voor jou superbelangrijk. Heeft dat je leven fundamenteel veranderd?
Ik doe dat sinds 2018 en het heeft gek genoeg veel in gang gezet in mezelf. Door te mediteren komt alles weer dichter bij mijn kern en werk en beslis ik veel meer vanuit mijn eigen basis zonder meegesleept te worden door externe factoren. Dat geeft een goed gevoel. Het vraagt wel onderhoud. Meditatie is geen wondermiddel, dat je één keer toepast, waarna alles in orde is. Het lijkt op gras afrijden: de grasmachine werkt, maar je moet het gras wel blijven maaien. Anders heeft het geen effect. Het vraagt dus discipline om het te blijven doen, dat is niet altijd vanzelfsprekend. Voor mij blijft het principe het belangrijkste dat ik in mijn dagelijks leven dicht bij mezelf blijf.
Je staat bekend als iemand die emoties en melancholie niet schuwt, ook niet op het podium. Hoe maak je van die kwetsbaarheid een soort troef?
Ik denk dat het gewoon een kracht is, iets dat je niet moet maken of forceren. Voor mij voelt het fijn aan op zich. Als je kwetsbaar kunt zijn en tegelijk rechtop kunt blijven staan, gaat daar een enorme kracht van uit. Zeker wanneer het echt is. Mensen voelen dat ook. Ik denk dat mensen dat vaak bij mij zien en voelen en dat ze het herkennen. Mensen appreciëren mijn oprechtheid. Ik heb paniekmomenten gehad op het podium. Wanneer ik die benoemde en mensen dat zagen, werd het heel hard aanvaard. Ze waardeerden die eerlijkheid. Eerlijkheid blijft belangrijk.
Muziek is een harde businesswereld die niet altijd een zegen is. Hoe beleef je die?
Als ik terugkijk op al die jaren, die voorbij zijn, dan denk ik je gelijk hebt. Tegenwoordig moet je als muzikant of artiest, die zijn eigen koers trekt, van zoveel markten thuis zijn. Je moet een beetje advocaat en ondernemer zijn en tegelijk ook fantastisch kunnen schrijven, zingen en spelen. Als je dat niet verdeelt over andere mensen, is het eigenlijk veel om te dragen. Je moet voortdurend alert zijn en goed beseffen of de mensen, die voor je werken dat ook echt doen met dezelfde visie en dezelfde interesse als jij. In de muziekbusiness kan dat een hele kluif zijn en het is best hard.
Heb je daardoor een dik vel gekregen?
Ik heb dat moeten leren zoals veel mensen dat moeten ondervinden: door fouten te maken en achteraf te zien wat er misliep. Toen ik jonger was en in Arid speelde, werden we meer afgeschermd van alles. We waren op dat moment niet echt geïnteresseerd in de businesskant, want die is op zich niet zo leuk. Op lange termijn is ze wel belangrijk. Er zijn veel kanalen om te leren hoe management werkt, wat publishing inhoudt, welke rechten je wel of niet afstaat, als je op tv komt, allemaal dingen waar je niet per se mee bezig wíl zijn. Je wordt muzikant of artiest, omdat je een verhaal wil vertellen en je je ideeën en daden wil verdiepen. Dat op zich is al meer dan een fulltime job. Je bent niet geboren om al die andere zakelijke dingen erbij te pakken, maar op lange termijn moet je het toch doen om je eigen verhaal en artistieke prestaties te beschermen. Dat doe ik nu meer dan ooit. Ik ben ermee bezig van naald tot draad. Als je de "captain of your own ship" wil zijn, moet je dat allemaal erbij nemen.
Droom je nog altijd van een internationale carrière?
Van mij mag dat sowieso nog. Ik heb die ambitie nog altijd, maar niet in de zin dat ik compromissen wil maken op mijn muziek. Ik wil blijven produceren wat ik zelf wil. Tegelijk ben ik ouder geworden en voor mij is efficiëntie nu belangrijk. Ik wil mijn tijd niet meer zomaar overal tegenaan gooien. Vroeger kon ik overal spelen zonder echt een duidelijk plan. Ik kon me amuseren, erin vliegen en zien waar het uitkwam. Ik wil nog steeds alles doen en dus ook naar het buitenland gaan en daar ambities hebben, maar wel met een heldere visie en een duidelijk plan. Anders is mijn tijd te kostbaar. Ik heb een gezin, ik wil ook bij mijn kinderen kunnen zijn. Dus moet ik alles afwegen. Ik heb niet meer dezelfde opties als wanneer ik vijfentwintig was. Toen kon ik zeggen: “Komaan, we doen maar en we zien wel.” Nu moet er echt een doordacht plan achter zitten.
Welke goede raad zou je de jonge Jasper Steverlinck meegeven, die aan het begin van zijn carrière staat?
Geef jezelf niet zo weg. Verwacht niet dat anderen je dingen gaan brengen, maar geloof in jezelf en volg niemand behalve je intuïtie. Ik ben er wel altijd honderd procent voor gegaan, maar soms met te veel verwachtingen van anderen (lacht). Leer de muziekbusiness kennen en de mensen die erin werken. Neem dat luik ernstig, want dat bespaart je later veel miserie. Het is soms vervelend, maar als maker moet je ook op dat vlak klaarwakker zijn. Je kunt alles uit handen geven, maar ik denk dat het beter is om dingen zelf te begrijpen en je eigen business te managen. De manager van Justin Bieber zei ooit, toen die nog maar veertien was: “Ik wil dat hij alles begrijpt wat we hier doen. Hij moet in die vergaderingen zitten, want anders komt er een moment waarop hij zegt dat hij er niets van snapt en dan dreigt hij verkeerde beslissingen te nemen, gewoon omdat hij geen controle voelt. Uit die paniek kan de hele auto van de baan gaan". Dat vond ik een heel goed advies. Ook voor jonge mensen is het belangrijk om te weten hoe alles in elkaar zit, hoe de showbizz werkt. Als je dat efficiënt aanpakt, hoeft het niet eens veel tijd te kosten en dan blijft er meer tijd over voor de muziek. Ik ben zelf iemand die alles graag zelf wil doen. Mijn strijkersarrangementen wil ik ook zelf schrijven. Dat hoeft eigenlijk niet, het resultaat kan even mooi zijn als je het aan iemand anders geeft, maar mijn ervaring is dat ik telkens weer denk: "Nee, dit wil ik zelf doen". Achteraf ben ik uiteindelijk ook tevreden dat ik het zelf gedaan heb.