Jonas Winterland - Mijn liedjes moeten ook voor andere mensen belangrijk worden

Jonas Winterland heeft een nieuwe plaat en heeft die ‘Liever Uit Balans’ genoemd. De single Denk Dan Aan Vandaag kent u misschien al, maar het verhaal achter de plaat nog niet. Vandaar dit fijne gesprek met deze oldschool songsmid uit West-Vlaanderen die zijn poëzie ook nu weer in fijne liedjes heeft gegoten.

Je album heet ‘Liever uit balans’. Welke betekenis geef je zelf aan die titel?
Jonas Winterland: Die titel heeft verschillende laagjes, maar de belangrijkste reden daarvoor is toch wel dat ik op zoek was naar meer evenwicht in mijn leven. Ondertussen ben ik erachter gekomen dat de dingen, die je uit evenwicht brengen, ook belangrijk zijn; in zoverre dat ik ze ook ga opzoeken. Als je vader wordt of je ontmoet de vrouw van je leven, wordt je leven compleet overhoop gegooid. Je plannen worden in de war gestuurd en pas dan kan je mooie songs schrijven.

Je kan op dit moment in je leven ook even zonder balans dus?
Tot op zekere hoogte wel. Wat ik probeer te doen in mijn werk, is het onevenwicht toelaten. In mijn leven zoek ik die balans wel weer op. Dat is niet altijd gelukt, maar daaruit ontstaan dan weer mijn platen. Het heeft dus zeker ook een positief kantje.

Betekent dat dan ook dat je gemakkelijker songs schrijft als het minder goed met je gaat?
Dat is een goede samenvatting. Als alles op wieltjes loopt, ga ik mijn tijd niet verdoen met schrijven. Dat klinkt weinig respectvol ten opzichte van het vak van songschrijver. Het leven is soms te interessant om me dan af te zonderen om liedjes te schijven. Er is natuurlijk altijd wel iets dat knaagt, dus blijft er altijd wel iets over dat me naar mijn gitaar voert (lacht).

Dit is je derde plaat. Merk je zelf een evolutie of ligt die nieuwe plaat in het verlengde van je vorige?
Het is mijn betrachting geweest om voort te bouwen op wat mensen kenden. Gewoon doen wat mijn ding is. Mijn teksten moeten daarbij "vintage Jonas Winterland" zijn. Mijn songs ontstaan op akoestische gitaar en dat blijft de basis om een liedje goed of niet goed te vinden. Waar ik een afkeer van heb, is op om altijd dezelfde plaat op te nemen. Ik probeer in de manier waarop de songs opgenomen worden, iets nieuws te zoeken. Deze keer was dat de introductie van de elektronica die de plaats innam van echte instrumenten. Op de plaat hoor je bijvoorbeeld geen noot akoestische gitaar.

Dat klinkt als een halve revolutie voor een pure singer-songwriter als jij?
Afstand nemen van mijn lievelingsinstrument was niet zo moeilijk. Het is heel natuurlijk gegaan. Ik ben met die instelling de studio ingestapt. Ik componeer de nummers en schrijf de teksten, maar als in de studio blijkt dat er een koor of strijkers nodig zijn, dan haal ik die erbij. Ik hoef niet per se zelf mee te spelen op mijn eigen nummers. Live is natuurlijk een ander verhaal; daar ben ik wel de singer-songwriter die ik in se ben (lacht).

Is het schrijven van songs voor jou belangrijker dan ze live te brengen?
Beide zijn evenwaardig. Het schrijven was tot voor een paar jaar de puurste activiteit waar ik veel aan had. Met de nieuwe plaat sta ik met drie muzikanten op het podium en is dat onderdeel essentieel geworden. De concertzalen zijn de battlefields van de popmuziek geworden. Daar moet je je bewijzen. Hier zijn mijn songs en ik breng ze op een fatsoenlijke manier. In het begin was ik zeker geen podiummens, maar ik ben daarin gegroeid en nu kan ik het ook niet missen. Tussen mijn tweede en derde plaat heb ik een tijdje niet gespeeld en dat begon te knagen.

Hoe autobiografisch zijn je songs eigenlijk? Gaan ze over Jonas zelf?
Mijn grootste inspiratiebron is wat ik zelf meemaak; zeker op deze plaat. Het zijn allemaal liedjes die verwijzen naar de dingen waarmee ik bezig ben. Het is wel zo dat ik me de vrijheid permitteer om een "ik" door een "jij" te vervangen of een man door een vrouw. Zeker bij mensen die ik ken en die niet gevraagd hebben om te figureren in mijn liedjes. Die kleine details veranderen om de herkenbaarheid voor mijn dichte omgeving minder groot te maken.

Welke dromen horen er bij deze plaat?
De belangrijkste ambitie is vervuld: dat die derde plaat er is gekomen. Privé en muzikaal was het wat zoeken, maar de ambitie blijft dezelfde als bij mijn tweede plaat: een zo uitgebreid mogelijk oeuvre met zoveel mogelijk klassiekers schrijven die de mensen iets doen. De liedjes moeten beginnen te leven en los van mij verder kunnen bestaan. Wat ik niet snap, is dat sommige muzikanten het vervelend vinden om hun hits te spelen. Je moet dankbaar zijn dat mensen een liedje van je oppikken en daar iets groters van maken. Ik schrijf niet alleen songs die voor mij betekenis hebben, ze moeten ook voor andere mensen belangrijk worden. Dat is het hoogste wat je kan nastreven als artiest.