Lighthousing - De band die een booker strikte zonder een noot te spelen

In volle repetitie voor de release-show van hun ep 'Invisual' maakte gitarist Lennart Vanstaen, broer ook van frontman Matthijs Vanstaen, even tijd voor een babbel.

Jullie zijn een zevenkoppige band. Rijk gaan jullie nooit worden van jullie muziek, toch?
Lennart Vanstaen: Dat is ook niet de eerste betrachting. Wij willen gewoon zoveel mogelijk bezig zijn met muziek en daarin zo goed mogelijk worden. En ook al zijn wij met zeven, elk legt in Lighthousing zoveel als hij wil of kan. Mijn broer, Matthijs, die zanger en frontman van de band is, is de drijvende kracht. Hij schrijft de nummers en is ook het gezicht van de band. Voor hem is muziek echt zijn leven en Lighthousing is zijn project, ook al maakt de rest daar ook wezenlijk deel van uit.

Onze droom is om het podium te delen met grote namen en we zouden natuurlijk, zoals elke band, ooit eens op Werchter willen staan. Rijk worden is niet van belang. We hebben al verschillende doelen bereikt zoals in de AB staan, in Trix staan, maar er blijven er nog wel wat over en daar willen we hard voor werken. Ook onze manager, die sterk in ons gelooft, gaat er voor.

We steken er veel in en we voelen dat er nu ook stilaan een return komt. Niet in de vorm van geld, maar wel in de vorm van erkenning. De zon komt stilaan op, zou je kunnen zeggen.

Jullie brengen binnenkort een eerste ep uit. ‘Invisual’ heet die, maar wat meteen opvalt, is net het visuele aspect. Waarom daaraan zoveel aandacht aan besteed?
Lighthousing draait hoofdzakelijk, maar niet exclusief rond muziek. Het is mooi wanneer verschillende kunstvormen samenkomen. Dat is het concept van de ep. De titel verwijst enigszins naar “invisible” wat slaat op de teksten van de nummers, die gaan over de positie van het individu tegenover de maatschappij, het zich willen verstoppen, zich willen onttrekken aan de massa, de druk die de maatschappij op ieder van ons legt, enz.
Anderzijds zit er natuurlijk ook het woord “visual” in en dat slaat dan weer op de visuele kunsten die we betrokken bij de ep. We spraken vier kunstenaars aan die bij elk van de songs een videoclip maakten. Zij gebruikten voor die clips animaties die gemaakt werden door weer andere kunstenaars. Op de ep-release in de Zappa zullen de vier clips getoond worden en dus de laatste in première gaan. De tekenaars krijgen ook een podium waarop ze kunnen exposeren. De tekeningen voor de clip van onze laatste single  You & I bijvoorbeeld, werden gemaakt door Alex Croes en kwamen tot leven dankzij Dries Bastiaensen.

De albumhoes is ook erg opvallend.
De front en de back zijn het werk van Benjamin van der Zalm, misschien wel bekend van Antwerp Metal Fest. Ik ken hem al een aantal jaren en we zouden ooit iets samen doen, maar eigenlijk is dat er nooit van gekomen. Hij is een edelsmid en zowel Matthijs en ik zijn fan van zijn werk. Hij smeedde zelfs de trouwringen voor mijn huwelijk. Het beeld dat we voor de hoes gebruikten, gaat ook al een tijd mee. Benjamin maakte het ooit als promobeeld voor Lighthousing en nu hebben we het als cover gebruikt. Dat had wel wat voeten in de aarde, maar het uiteindelijke resultaat mag er inderdaad zijn.

Ook live is het visuele aspect belangrijk, nietwaar? Toen we jullie de eerste keer live zagen, dachten we dat jullie de belichting van hoofdact Fear of Men mochten gebruiken, je weet wel, die trommels waarop jullie ook jullie instrumenten leggen.
We hebben die lichtinstallatie samen bedacht, maar alle eer gaat naar Bart, onze manager die die trommels zelf vorm heeft gegeven. De lichtinstallatie evolueert ook nog steeds, want de eerste versies waren wat snel in elkaar geflanst met goedkope materialen en veel bloed, zweet en tranen van Bart. Ondertussen zijn er ook nog palen bij gekomen en nog zaken. Onze lichtshow groeit mee met de podia waarop ze komen te staan als het ware.

Jullie muziek laat zich moeilijk in een vakje stoppen, maar emotioneel klinken jullie wel steevast. Is muziek een uitlaatklep?
Jazeker, persoonlijk vind ik het vreemd als artiesten beweren dat muziek voor hen geen uitlaatklep is. Wat kan het dan wel zijn? Iets beroepsmatigs? Wij maken muziek met veel passie en als je dat doet, wordt het sowieso een uitlaatklep, welke muziek je ook maakt. Een metalband wil misschien zijn agressie er in kwijt, iemand die funk maakt, wil misschien ontsnappen aan de alledaagsheid van het leven en de mensen en zichzelf opvrolijken.
Wij leggen diepe emoties in onze muziek en dat is voor ons als zalf op gevoelens die wij zelf hebben. Sommige mensen zetten vrolijke muziek op als ze droevig zijn, maar dat werkt voor ons niet. Als wij droevig zijn, leggen we net heel deprimerende muziek zoals Stars Of The Lid of zo op en in plaats van daar nog dieper van in de put te raken, worden we daardoor op een of andere manier getroost. Veel mensen begrijpen dat niet, maar zo werkt het voor ons.

De teksten worden geschreven door je broer en zanger van de groep, Matthijs. Weten jullie altijd waar hij het over heeft?
Sommigen bij de band zijn daar totaal niet mee bezig en dat is goed zo. Zij focussen zich op hun rol binnen de sound. Ikzelf weet het wel, maar ik ben dan ook zijn broer en ik ben ook met teksten bezig. Ik heb er voor Lighthousing een paar geschreven en vroeger, bij Grown Below schreef ik alles. Ik vind goede teksten dus zelf ook belangrijk en weet ook graag waarover een song gaat om er mijn gevoel in te kunnen steken. Dat is meestal geen probleem omdat mijn broer en ik heel goed aanvoelen. Na een lezing weet ik perfect wat hij bedoelt, ook al schrijft hij redelijk poëtisch. Ik ken mijn broer natuurlijk en ik weet waar hij mee bezig is, maar ik denk dat iedereen die de moeite doet om de teksten te lezen, wel begrijpt waar de songs over gaan.

Sommige nummers op de ep zijn al redelijk oud Terrified bijvoorbeeld dateert al ten minste uit 2015. Vormen ze samen toch een verhaal of hoe kwam deze selectie tot stand?
Terrified is inderdaad al ouder. Het is zelfs een van de oudste songs die we  hebben, maar het paste perfect bij de andere drie. Matthijs schrijft zijn nummers in periodes. Songs kunnen op die manier ouder of jonger zijn, maar doordat ze geschreven zijn in een vergelijkbare periode passen ze toch binnen het zelfde lyrische kader.

Terrified dateert uit onze beginperiode toen we nog in een kleinere en andere bezetting speelden en een andere, meer rocky sound hadden, maar het is altijd een speciaal nummer voor ons geweest en het is al die jaren blijven meegaan en ook geëvolueerd. Zeker toen onze drummer Michael John er bij kwam (hij kwam spontaan bij ons solliciteren, ook al zochten wij geen drummer) viel het in de juiste plooi.

De mastering gebeurde door Dick Beetham, iemand die al samenwerkte met Alt-J, Placebo en Sohn, hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Dat is het werk van Matthijs en Bart. We zochten naar iemand die kwalitatieve masters afleverde en iemand die een beetje in onze richting zat. Placebo behoort tot mijn favoriete bands. Alt-J is van niemand van ons echt een favoriet, behalve dan misschien van Michael John, maar de sound is wel af. We hadden er dus alle vertrouwen in dat Beetham goed werk zou leveren en, niet onbelangrijk, hij paste ook binnen ons budget.

Als een groep een ep uitbrengt, volgt meestal niet zoveel later een full album. Hebben jullie plannen?
Ik kan niet zeggen dat we klaar staan met een album in onze handen. Als onafhankelijke band meteen een album maken is in deze tijd sowieso een groot financieel risico. In het digitale tijdperk waarin we leven, moet je eigenlijk een goede single hebben en het daarmee doen. Zelf ben ik zelfs fan van dubbelalbums en zo, maar dat is vandaag de dag niet meer evident. Als we de kans zouden krijgen, zullen we het meteen doen. Voorlopig houden we het bij een ep. Daar kunnen we toch al een verhaal in vertellen.

Verder hebben we sinds deze zomer een booker. Het grappige is dat we die scoorden na de “prachtige stilte” op Maanrock (door technische problemen, kon de band daar niet spelen, n.v.d.r.). Zonder een noot te spelen, hebben we een booker kunnen strikken. Zeg nu nog eens dat wij geen straffe band zijn! Wij zullen de geschiedenis ingaan als de band die een booker overtuigde zonder een noot te spelen. Er zullen nu dus zeker meer optredens komen. Nu focussen we volledig op de ep-release en daarna staat er nog maar een show vast: op 4 november in het MAS, in het kader van NAFT. Daar sluiten we de avond af met een volwaardige set.

Klinkt spannend! Tot dan.