LUWTEN - Het is soms interessanter om geen keuzes te maken

Met LUWTEN kunnen we weer een Nederlandse band in de armen sluiten. Na een eerste kennismaking in het voorprogramma van Eefje De Visser, zijn we Tessa Douwstra's project blijven volgen. En we waren dan ook door het dolle heen met de debuutplaat van LUWTEN. We hadden via Skype een bijzonder fijn gesprek met Tessa over die debuutplaat en alles wat daarbij komt kijken. 

Eerst en vooral: proficiat met je plaat. We hebben ze hier al grijsgedraaid en zijn er echt van onder de indruk. Ben je zelf tevreden?
Tessa Douwstra: Ik ben heel tevreden dat ze klaar is. En met het resultaat ook natuurlijk. (lacht)

In 2014 ben je eignenlijk al begonnen met het schrijven van solonummers. Daarvoor had je wel al andere projecten lopen. Had je er nood aan om solo te gaan?
Op het moment dat je met andere mensen schrijft, ben je ook en vooral bezig aan een soort groepsproces; je overlegt met elkaar en je wisselt ideeën met elkaar uit. Ik had daarin het gevoel dat ik een beetje te toegefelijk was. Het leek me daarom een goed idee om eens te kijken wat er gebeurde en waar ik zou uitkomen, als ik het helemaal zelf deed. Het was zeker geen negatieve keuze ten nadele van de mensen waar ik voorheen mee samenwerkte, want dat zijn stuk voor stuk goede muzikanten, waar ik veel van geleerd heb. Ik was gewoon toe aan iets nieuws dat van mezelf was. Iets waarvoor ik zelf muziek en teksten kon schrijven, de arrangementen uitwerken, degene zijn die weet waar ze naartoe wil en in dat opzicht dus alle eindbeslissingen neemt.

Vanaf welk moment is de band er dan bij gekomen?
In 2014 ben ik begonnen met schrijven en in 2015, zo'n acht maanden later, zijn we voor het eerst de baan opgetrokken en hebben we de arrangementen opgenomen.

Was er dan voor hen nog veel ruimte voor eigen inbreng?
Een aantal nummers waren qua vorm en inhoud wel helemaal af, maar ze klonken live natuurlijk anders met de instrumenten van de bandleden. Zij mochten die partijen zelf interpreteren. Voor andere liedjes is het arrangement meer in de studio ontstaan. Daarvoor heb ik in de studio zoveel mogelijk partijen opgenomen om daar dan later mee aan de slag te gaan. Maar over het algemeen was het zo dat alles zo goed als klaar was en het gewoon ingespeeld moest worden door mijn band.

Hoe ga je tewerk bij het schrijven van nummers?
Het is een combinatie van dingen en het is niet bij elk nummer hetzelfde, maar over het algemeen start ik met tekst of met een tekstidee. Het isgemakkelijk om daar allerlei dingen aan vast te hangen. Op muzikaal vlak begin ik vaak met een bepaald loopje of geluidje. Ik begin vrij basic met het schrijven van een liedje. Het uitbouwen of arrangeren komt pas later.

Is de naam LUWTEN plots uit de lucht komen vallen?
Toen ik begon te schrijven aan mijn eigen muziek ben ik een lijstje gaan aanleggen met namen die mijn nieuwe project zouden kunnen vatten. Ik had ook een Word-bestand op mijn computer met namen voor mocht ik ooit eens een Nederlandstalig project beginnen. Dat is er uiteindelijk niet van gekomen, maar LUWTEN was wel de naam. Ik vind het zelf een mooi woord; het ziet er mooi uit qua letter en ook de betekenis ("windvrije plaatsen", volgens Van Dale, nvdr) past erbij. Het is een Nederlands woord en het is misschien een beetje gek om een Engelstalig project een Nederlandse naam te geven, maar het voelt uiteindelijk juist aan.

In Vlaanderen hebben we je leren kennen als voorprogramma tijdens de ‘Nachtlicht’-clubtour van Eefje De Visser. Hoe zijn jullie bij elkaar terecht gekomen?
Eefje en ik kenden elkaar niet meer dan professioneel, maar een paar van haar bandleden kende ik al wat langer. We zitten zowat in dezelfde scene met dezelfde mensen en op die manier kwamen we elkaar wel vaker tegen. Op die manier zijn we in elkaars wereld terechtgekomen.

Jullie zitten inderdaad qua feel in dezelfde sfeer. Maar hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Ik vind dat altijd lastig om te doen. Laatst vroeg iemand het me en toen vroeg ik: “Wat vind je eigenlijk zelf?”. Omschrijf jij het anders en dan zeg ik of ik het er mee eens ben of niet. (lacht). Het is eerder een soort van hybride vorm van muziek. LUWTEN is popmuziek waarin zowel herkenbare als vreemde elementen worden gebruikt. Het combineert pop- en folkliedjes met subtiele elektronica,  zachte vocalen en catchy melodieën. Liedjes mogen ook gewoon liedjes zijn, maar het is de bedoeling dat je niet constant kunt voorspellen hoe het liedje zal gaan.

Warme elektropop dan?
Daar kan ik me in vinden! Elektronica staat inderdaad niet per se garant voor ijzige of gevoelloze muziek.

Door welke bands of artiesten heb je je voor LUWTEN laten beïnvloeden?
Ik heb getracht om me niet direct door andere artiesten te laten beïnvloeden. Het is meer een verzameling van kleine dingen, die ik mooi vind. En dat zijn er heel wat. Ik wilde vooral graag vrij van genre werken. Vroeger pinde ik me per project nogal vast op genres of bands in de trant van: Ik wil met dat project in de sfeer van Wilco blijven. Nu liet ik de zaken meer open. Ik heb vroeger gospel gezongen en ik houd van RnB. Soms laat ik me ook verrassen door wat er uit de radio komt. Ik houd daarnaast ook nog van songwriters als Elliot Smith. Van alles dus.

De invloeden, die je nu noemde, zijn in grote en kleine dingen herkenbaar in je muziek. Bewust of onbewust was je dus wel beïnvloed.
Ik denk dat dat altijd zo is en ik vond het fijn om niet te kiezen, maar meer te kijken en af te wachten wat er uit voortvloeide. Je hebt er dan misschien wat minder controle over, maar het leek me gewoon een mooie uitdaging om mijn gevoel te volgen en het allemaal te combineren.

Een beetje daarop voortbordurend: wat is je allereerste muzikale herinnering?
Lang, lang geleden… (lacht) Wat ik me levendig kan herinneren van toen ik klein was, is dat mijn moeder altijd de tweede stem zong bij alles wat opstond. Er werd bij ons thuis heel veel gezongen.

Je hebt muziek gestudeerd. Hoe moeten we dat concreet zien?
Ik heb een bacheloropleiding gevolgd in de muziek in Rotterdam aan het conservatorium. Dat was een opleiding popmuziek; eerder lichte muziek dus. Ik heb ooit jazz geprobeerd, ik had daar ook mijn toelatingsproef met positief resultaat voor gedaan, maar toen concludeerden ze daar dat mijn theorie goed zat, maar dat er iets mis was met mijn stem. Ik ben daar wel even onzeker over geweest. Ik schreef toen ook al eigen liedjes en de zoektocht naar een opleiding die daarbij aansloot deed me bij popmuziek belanden. Ik heb ook zang gestudeerd en daar zat ik in de klas bij mijn enige, Vlaamse vriendin Naomi Sijmons (van Reena Riot, nvdr) die ik nog steeds bijzonder graag zie.

Waar hoop je met LUWTEN binnen een vijftal jaar te staan?
Ik zou het heel leuk vinden om eens op Pukkelpop te spelen en in Nederland ook de grotere fesitvals te doen. Ook in de Engelstalige landen zou ik graag een voetje tussen de deur krijgen en daar live gaan spelen. Dat zou ik over een jaar of vijf wel al voor een derde keer willen gaan doen (lacht). Als ik even mag dromen natuurlijk... Het zou al heel tof zijn mocht het uberhaupt één keer gebeuren.

Stel dat je zelf een festival- of concertdag mag organiseren en je krijgt volledig carte blanche. Je hoeft dus geen rekening te houden met locatie, budget of dat de artiesten al dan niet nog in leven zijn. Wie zou er dan spelen op LUWTEN-fest?
Wow! Die vraag had ik eergisteren moeten krijgen, dan had ik er nog even over kunnen nadenken! Wie ik onlangs zag en wie ik heel graag onmiddellijk opnieuw zou willen zien, is Solange. Die live show was supertof! Elliot Smith mag uit de doden opstaan. Ella Fitzgerald en Count Basie mét orkest! Die hebben samen een plaat uitgebracht met orkest en ik vraag me af hoe dat er live moet uitgezien hebben. Die plaat is zo knap gespeeld en gezongen. Ik heb net mijn Spotify-playlist geüpdatet, dus daaruit neem ik ook nog Dawn Of Midi. Dat is een trio dat instrumentale muziek maakt met piano, contrabas en drums die waanzinnig en heel knap is. Mijn Nederlandse collega Pitou mag ook komen spelen. Die zingt, schrijf en speelt fantastisch. St. Vincent vind ik ook altijd heel leuk om te zien.

Welke rol zie je voor jezelf weggelegd die dag?
Ik ga gewoon kijken! Ik ga ook niks regelen of organiseren. Dit is mijn droomdag en op mijn droomdag wil ik niet werken. Er mogen natuurlijk nog veel meer mensen spelen, maar ik kan ze niet allemaal bedenken of opnoemen. Ik vind het ook eng om te kiezen, want ik vergeet er wellicht zoveel die ik zou willen zien. Er mogen ook niet te veel mensen komen want ik vind het wel fijn als het een beetje rustig is.

Welke locatie verkies je dan?
(Beslist) Dan ga ik voor een gezellige club. Ik denk dat het wel leuk wordt; heel divers.

Dat ziet er inderdaad een bijzonder mooie dag uit. Bedankt voor de babbel en tot binnenkort in Vlaanderen. 

Wie LUWTEN live aan het werk wil zien kan in het voorjaar van 2018 terecht in Gent, Antwerpen en Hasselt. Meer nieuws vind je hier.