Stef Bos - Ik moest de kern vinden in het leven zelf

Stef Bos werd onlangs in Zuid-Afrika genomineerd voor de belangrijke Fiesta-theaterprijs in de categorie ‘Beste, muzikale theatervoorstelling van 2017’. Die nominatie is te danken aan de soloversie van zijn voorstelling ‘KERN’. De Jury oordeelde dat hij “met deze voorstelling een absoluut hoogtepunt bereikt als songwriter die de ontroering, het engagement en de humor organisch in elkaar laat overlopen.” ‘Kern’ is ook de naam van de nieuwe plaat en gelijknamige tournee van Stef. De single Welkom moet u alvast warm maken hiervoor. Een gesprek mocht niet uitblijven.

Ik moest de kern vinden in het leven zelf

Hoe moeilijk was het deze keer om de juiste titel voor je plaat te vinden?
Stef Bos: De idee ontstond eigenlijk om met de band iets rond een titel te doen om daarna de bijhorende songs te schrijven. We zochten daarin de uitdaging om zo de gewoontes eens te doorbreken. Het was een interessant proces. Van elke song hadden we verschillende versies en daarna zochten we bewust naar de meest wezenlijke versie van elk liedje. Daarin gingen we op zoek naar de kern.

Die idee op zich is vrij pretentieus, want het meest wezenlijke valt moeilijk te pakken. Dat lees je trouwens ook in ‘De kleine prins’ van Saint-Exupéry: het meest wezenlijke is onzichtbaar. Daar kwam ik ook snel achter. De kern laat zich vinden daar waar je hem niet zoekt. Die wijsheid heb ik ontdekt toen ik met mijn zoontje sprak. Ik vroeg hem wat hij wilde worden, later als hij groot was. Hij antwoordde door me de vraag terug te stellen, alleen versprak hij zich. Hij zei : "Papa, wat wil jij worden als je dood bent?". Zo ben ik beginnen schrijven. Ik liet de kern tot mij komen. In het dagdagelijkse kon ik die vinden. Zo ontrolden zich al die nummers. Mijn zoontje was het startpunt; ik moest niet te veel zoeken in boeken. Ik moest het vinden in het leven zelf.

Je bent ondertussen al bijna drie decennia bezig. Komt de muze nog altijd even vlot langs?
Een writers’ block heb ik nooit gehad omdat ik altijd dacht aan een citaat van Raymond. Die zei altijd: "Je kunt altijd schrijven over datgene wat je het meest bezighoudt op dat moment.". Je moet dus niet te veel kijken naar de andere kant of de dingen forceren. De laatste tien jaar had ik dat proces door. Een plaat schrijven is iets wat me voortdurend bezighoudt.

In die zin heb ik nu al materiaal voor volgende platen in mijn hoofd klaar. We schrijven voortdurend met de band. Alleen hebben we deze keer een duidelijk kader gesteld. Dat maakte het gemakkelijker om te componeren. We moesten alleen maar zoeken naar kernachtige stukken. Niet wezenlijke dingen hebben de plaat niet gehaald. Ik ging niet buiten de krijtlijnen.

Ben je dan iemand die snel teksten of ideeën weggooit?
Gemakkelijker dan vroeger. Op mijn leeftijd zie je veel dingen, die je schrijft, die wezenlijk zijn. Ik vind weggooien zelfs aangenaam. Op mijn pc heb ik een prullenmand en die geeft me ademruimte (lacht). Of ik leg mijn ideeën in een schuif. Vroeger wilde ik alle ideeën afmaken. Nu besef ik dat ik soms dingen moet laten liggen. Ik heb er altijd wel een voorraadje van.

Hoe ambitieus ben je met je nieuwe plaat?
Ik heb nog veel dromen, maar ambitie is niet echt het juiste woord. Met kwantiteit ben ik niet zo bezig. Ik zit natuurlijk in een luxepositie, want ik kan nog altijd toeren en er is nog steeds een publiek in België en Nederland. Ik heb nog veel projecten in mijn hoofd. En dit is het eerste in een soort cyclus. Zo ga ik dit jaar ook een theaterproject doen met kinderen met het syndroom van Down. De komende vijf jaar ga ik in die zin een paar keer buiten mijn oevers treden.

Is het moeilijk om je comfortzone te verlaten?
(beslist) Neen! Naarmate ik ouder word, lukt me dat beter en beter. Je moet je weg zoeken als zanger en tekstschrijver, maar je moet af en toe je veilige zone verlaten; je moet jezelf voorbij gaan; je moet niet bezig zijn met imago. Ik heb het spoor gevonden dat er altijd al was. Ik zing graag en maak met plezier muziek, maar in de eerste plaats blijf ik een verhalenverteller. Ik wil delen, wat ik heb gezien of heb meegemaakt. Als je dat weet, opent zich elke keer een nieuwe weg. We hebben met ‘Kern’ verschillende kanten opgezocht, dat was heel fijn. Het heeft, wat mij betreft, een vrij typische, traditionele Stef Bos-plaat opgeleverd.

Zowat het hele voorjaar trekt Stef Bos nog door Nederland en België met zijn project. Alle details vind je hier.

10 januari 2018
Steven Verhamme