Tamino - Melancholie is misschien ergens een donker kantje van mezelf

De twintigjarige Tamino Amir Moharam Fouad werd in Antwerpen geboren als zoon van een Belgische moeder en Egyptische vader. In zijn sobere, melancholische songs hoor je zowel een liefde voor songwriters als de invloeden van zijn Arabische afkomst. Tamino bestormde met het ijzingwekkende Habibi op spectaculaire wijze het vaderlandse muzieklandschap. Het nummer is slechts een visitekaartje, want nu is er eindelijk de ep waar naar uitgekeken werd. Het pareltje was het wachten waard!

Hoe ben je in de muziekwereld beland?
Tamino: Ik heb eerst klassieke piano leren spelen maar toen ik veertien was, ben ik mijn eigen liedjes beginnen maken. En zo is de trein vertrokken. Het podium is trouwens geen onbekend terrein. Mijn grootvader, Moharam Fouad, was in de Arabische wereld een bekende zanger en acteur en mijn moeder bracht me al op jonge leeftijd in contact met opera en theater. Mijn voornaam Tamino verwijst trouwens naar een bekend werk van Mozart. Mijn moeder was helemaal weg van de naam van het personage en gaf me die naam.

Nu is er je eerste ep. Welk gevoel hoort daar bij?
Ik heb de plaat al lang klaar en ben dus blij dat hij eindelijk uitgekomen is. Het geeft me een fijn gevoel omdat veel mensen enkel mijn single kennen en ik wel meer liedjes heb waarop ik trots ben. Ik ben blij dat mensen nu ook mijn andere werk kunnen ontdekken online of in de winkel.

Welke dromen horen er bij zo’n eerste schijfje?
Er zijn al heel veel dromen uitgekomen. Zo mag ik heel mooie shows doen in de maand mei en in de zomer. Op dat vlak heb ik geen verdere wensen meer (lacht). Daarna wil ik wel een vervolg breien aan die eerste ep; tijd maken voor een echte full cd.

Je speelt straks onder meer op Rock Werchter en Pukkelpop. Dat is meteen door de grote poort naar binnen komen in de muziekwereld!
Het is vooral een droom die werkelijkheid wordt; iets waar ik enorm naar uitkijk. Ik heb nog nooit voor zoveel publiek gespeeld. Het grootste optreden was twee nummers brengen in de grote zaal van de AB tijdens 'De Nieuwe Lichting' (glimlacht). Hoe het voelt op Werchter en aanverwanten weet ik niet. Ik ga me rustig voorbereiden en hou het hoofd koel. Enkel hard werken brengt me nog verder, denk ik.

Je wordt vaak vergeleken met Jeff Buckley. Ben je die vergelijking niet stilaan beu aan het worden of is het nog steeds een compliment?
Voor mij klinkt die vergelijking oppervlakkig. Het is gemakkelijk om met grote namen naar iemand te gooien. Uiteraard is dat een hele grote stempel, maar de naam van Buckley valt te snel als het gaat om jongens die met een gitaar gevoelige liedjes brengen en tegelijk hoog zingen. Ik ben daarom ook blij dat de ep er is, want er staan ook nog een totaal anders soort nummers op. Ik snap de vergelijking wel, maar ik sta voor meer dan dat. Ik begrijp ook wel dat mensen referenties zoeken bij nieuwe namen. Ik zou zeggen: luister gewoon naar mijn muziek. Als je geraakt wordt, zoveel te beter. Hopelijk kan iedereen ervan genieten op zijn eigen manier, zonder er andere namen bij te halen.

Je hebt Egyptische roots. In hoeverre leven die anno 2017 verder in jou?
Mijn vader is Egyptenaar, maar ik ben opgegroeid in België. Ik voel me dus geen Egyptenaar, maar mijn familie is een belangrijk deel van mijn geschiedenis. Het is een vreemd gevoel, want ik groeide hier op terwijl mijn roots in een andere cultuur liggen. Ik sluit niet uit dat ik ook daar mijn muziek ga spelen. Ik heb er geen weet van in hoeverre mijn songs daar zouden werken.

Je zingt ook heel hoog. Hoe onderhoud je die stem? Is dat technisch niet moeilijk?
Ik denk niet veel aan techniek tijdens het zingen, maar op het Conservatorium in Amsterdam kreeg ik wel zangles. Daar heb ik geleerd op mijn ademhaling te letten. Ik warm wel op voor een show, maar tijdens de concerten denk ik alleen maar aan het nummer en leef me daarin in.

Is melancholie de belangrijkste ondertoon die in je nummers zit?
De nummers zijn natuurlijk in mezelf ontstaan. Ik vind melancholie in muziek wel mooi; misschien ergens een donker kantje van mezelf. Ik denk wel dat ik bewust omga met bepaalde aspecten in de wereld en die een plaats geef in mijn muziek.

Mensen kennen je van Habibi. Hoe moeilijk is het om het juiste nummer op single uit te brengen?
Habibi was een toevalstreffer. Pas op de dag van de Radio1-sessie die ik speelde, besloot ik dat nummer te brengen en later, toen ik met 'De Nieuwe Lichting' meedeed, stuurde ik datzelfde nummer op. Het ging snel rond op Facebook en veel mensen begonnen het te delen; een goede keuze die toch wat deuren heeft geopend. Hopelijk kan de ep dat ook.