The Guru Guru - Soundtrack bij 'De Schreeuw'

The Guru Guru, dat is een leadvocal in een veelkleurige dwangbuis, opgejaagd door koortsige gitaren en een stuiptrekkende ritmesectie. Hun dope halen ze bij dezelfde dealer waar ook METZ, Deerhoof en The Jesus Lizard kind aan huis zijn. Met hun blik op oneindig, herschrijven ze de regeltjes van de indie-math-psycho-noise. Live stonden ze al op Sziget, Pukkelpop en in de Ancienne Belgique. We spraken met drummer Siemon en zanger Tom.

‘P C H E W’ is een wel heel originele albumtitel. Waar vond je die?
Siemon: Tijdens het studioproces en de opnames stond er in de studio een PlayStation. We konden het niet laten om op dat ding flink wat vechtspelletjes te spelen. Een van de karakters kon lazers uit zijn ogen schieten en het bijhorende geluidje is de albumtitel geworden.

Zijn jullie fervente gamers?
Tom: Het was leuk om elkaar af te maken op die spelletjes. Gewoon een persoonlijke kwestie, want voor de rest zijn we geen spelletjesmannen (lacht).

Wie zijn overigens The Guru Guru?
Siemon: We zijn een vijfkoppige band die in het genre van de borderline-rock thuishoort. Ik geef toe dat die omschrijving wat eclectisch is. We proberen nummers te brengen die intense emoties weergeven. Het gaat om angst, wanhoop en kwaadheid en die zoeken we in de schoonheid. Een soort expressionisme zo je wilt. We maakten al een eerste ep en een 10 inch met Brutus. Nu is het ons gelukt om die vibe in een album te vatten. Met Wouter Vlaeminck aan de knoppen werd de ziel van The Guru Guru ontleed in tien tracks.

Jullie worden door de vakpers ingedeeld in het indie-psychedelic-noise-genre. Is dat een omschrijving waarin jullie zichzelf kunnen vinden?
Tom: We zijn begonnen met de benaming psychotic noise, dat vonden we al een redelijk goede omschrijving, tegenwoordig noemen we het zelf borderline-rock. De muziek laat bij ons gevoelens naar boven komen die op de rand van de waanzin zitten. Die een beetje schizofrenie zijn. De emoties zijn heel uiteenlopend, dat merk je in de muziek maar ook in de performance. ‘P C H E W’ bevat tien schizofrene verhalen, gaande van troebel donkergrijs naar verblindend fluo.

Zoeken jullie bewust grenzen op en gaan jullie daar soms over?
Siemon: Absoluut! Zeker als we live spelen. Het is heel energetisch, we doen gewoon wat in ons op komt. Het publiek dat openstaat voor wat we doen, begrijpt ons wel. Voor ons is het belangrijk dat we zelf tevreden zijn over wat we doen. Dat komt altijd in de eerste plaats. We zitten op dezelfde lijn met de band. Wat het publiek daarvan denkt, komt eigenlijk op de tweede plaats. The Guru Guru is het loslaten van alle perspectief en het uiten van pure gevoelens met behulp van bewegingen, beeld, woorden, klanken.

Is het moeilijk om jullie aparte nummers live te brengen?
Tom: Het vergt alleszins een beetje conditie, live spelen is echt wel sporten voor ons. Er moet gezweet worden om onze emoties over te brengen (lacht). Soms vragen mensen me hoe onze muziek valt te omschrijven en dan zeg ik steeds, probeer je de soundtrack bij het werk ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch in te beelden en laat dan je verbeelding werken.”

Hoe groot is de lokroep van het buitenland?
Siemon: We willen graag buiten de landsgrenzen spelen. We hebben net een Duitse mini-tour achter de rug en het is fijn om daar ook connectie te voelen met de mensen. Het zijn lokale optredens, maar die hebben hun charme. We zien gewoon wat er op ons afkomt. We doen waar we ons goed bij voelen. We hebben veel ambitie maar we moeten nuchter blijven. We bekijken het dag per dag. We willen zoveel mogelijk spelen op zo veel mogelijk plaatsen. We hebben er wel vertrouwen in dat ons dat meer en meer zal lukken.

‘P C H E W’ is ondertussen uit en ook te streamen:

The Guru Guru is op 1 april te zien in Turnhout, op 7 april in Oostende, op 8 april in Brussel en op 13 april in Gent. De volledige concertlijst vind je op www.ampersandmusic.be.