The Scabs - In het theater wordt elk woord gehoord

In 2017, tien jaar na de legendarische reünie in de AB, zullen Guy Swinnen, Frank Saenen en Willy Willy voor de allereerste keer een theatertour afwerken. Ze krijgen op het podium de vakkundige, muzikale steun van Geert Schurmans op bas en met David Piedfort op verschillende instrumenten. Een tour vol power waar de volumeknop ook wel eens naar links gaat. Nieuw en oud werk, hits en albumtracks krijgen speciale versies mee. Voor de absolute fijnproevers dus.

Vanwaar de drang om het rustiger aan te doen in de concertzalen?
Guy Swinnen: Het is al geruime tijd geleden dat we nog eens iets akoestisch hebben gedaan, zeker in België. We hebben op die manier nog gespeeld in Nederland en sporadisch voor de radio voor onze split. Vorig jaar hebben we voor Radio 1 een nummer of zes gedaan en toen de uitzending voorbij was, mochten we nog wat verder spelen voor het aanwezige publiek. En dan hebben we nog een nummer of elf gespeeld. Iedereen was daar echt enthousiast over. We hadden wat oude en nieuwe dingen gedaan en hebben toen het plan gesmeed om naar de theaters te trekken.

Wat spreekt jou aan in die formule?
Ik speel eigenlijk graag akoestisch.. Solo speel ik ook graag op die manier. Het is de basis van de meeste nummers van The Scabs. Als Frank en ik nummers maken, beginnen we meestal ook met de akoestische gitaar en een zanglijn, heel rudimentair. Het is terugkeren naar die akoestische arrangementen. De franjes van een studio-opname laten we achterwege. We zoeken meer naar een akoestische inkleuring.

Is het helemaal anders spelen voor jullie qua intensiteit of is die vergelijkbaar met een elektrisch optreden?
Het is redelijk intens en toch een heel ander verhaal. Als je op een festival speelt, komt het vooral aan op de show: er moet iets te zien zijn. Je moet je publiek entertainen. In een theater krijg je applaus en daarna volgt doodse stilte. Alles wat je dan speelt, hoort het publiek. Het minste foutje komt dan naar boven. Op een festival is dat helemaal anders. Daar is de aandacht niet zo groot. In het theater is het duister en stil en zijn de mensen met alle aandacht bij de muziek. Elk woord wordt gehoord. Dat is heel mooi, want je kan daardoor werken op sfeer of de tekst van een nummer meer tot zijn recht laten komen. Op een festival is dat helemaal anders. Dat zorgt ervoor dat ik graag in theaters speel. Anderzijds zit het publiek wel op je vingers te kijken. Als je dan helemaal solo speelt, heb je niemand om de schuld te geven, als je er eens naast speelt (lacht). Het is wel een meer intense ervaring.

Zorgt dat voor extra stress bij de muzikanten?
Toch wel een beetje. Zeker in het begin van een tour. De eerste try-outs zijn behoorlijke zenuwtoestanden. Je speelt twee sets van drie kwartier wat vrij lang is. Doordat het muisstil is, heb je elk nummer opnieuw de kans om de lat hoog te leggen om zo de mensen te overtuigen.

Hoe moeilijk is het om de juiste setlist voor zo’n akoestische tournee vast te leggen?
Iedereen van de band stuurt zijn lijstje door en zo kijken we wat we zien zitten. Over het algemeen zijn dat de meer bekende dingen naast de favoriete songs van elk van ons. Daaruit kiezen we dan, er wordt open over gepraat. Ik kies meestal voor de hits Radio en Chrystal Eyes, maar die staan er bij iedereen op (grijnst). Op het einde hebben we te veel nummers en moeten we beginnen schrappen om tot een totaal van tweeëntwintig tot vierentwintig nummers te komen. Ik heb ook voor Tonight gekozen, het staat op het laatste album voor de split. Ook Jody kon niet ontbreken, een song uit een mini-album van lang geleden. Twee verborgen pareltjes (lacht), maar ze passen perfect in dit kader. Ik heb die vroeger ook solo akoestisch gespeeld en dat is blijven hangen.

Wat mogen we verwachten van de setting op het podium?
Er zullen geen microfoonstatieven te zien zijn en ook de monitors ontbreken op de scène. We willen dat het er zo naakt en rudimentair mogelijk uitziet. We werken natuurlijk wel met microfoons, maar we gaan die proberen te verstoppen voor het blote oog zodat het een heel sober zicht geeft en echt akoestisch en bluesy lijkt. We zijn dus technisch gebonden en dat zorgt ervoor dat we weinig veranderingen zullen brengen aan de setlist.

Wanneer is zo’n avond geslaagd voor jou?
Ik vind het wel leuk dat we de vaste Scabs-fans toch nog eens kunnen verrassen. We hopen dat zij het onverwacht sterk zullen vinden ook al hebben ze ons al zoveel keer gezien. Dat zal me wel het meest plezier doen, die doorgewinterde fans overtuigen. Dan zijn we goed bezig!

Alle details over de theatertour vind je hier.