AB Canapé: The xx - Stilte voor de storm

Ancienne Belgique, 24 maart 2020

AB Canapé: The xx - Stilte voor de storm

De eindejaarslijstjes, de verkoopscijfers én de hypepolitie die het met elkaar eens zijn? Dat doet een alarm of twee afgaan op de redactie van daMusic. De jonge honden van The xx maakten het op een half jaartje tijd van absolute nobody's tot de nieuwe posterboys van de indie-rock. Maar de roem heeft ook een tol: een van de meisjes van de band kon de grote druk van het toeren niet aan en stapte een tijdje geleden uit de band. Maar niets kan de rijzende ster van The xx tegen houden, die schiet als een enorme vuurpijl verder de hoogte in.

Een paar maanden geleden speelde The xx - toen nog als viertal - in de Rotonde van de Botanique voor een handvol ingewijden, gisteren speelden ze in een tot de nok gevulde Ancienne Belgique. De belangstelling voor het concert was zo groot dat de AB besloot om het concert via hun website live uit te zenden.

Een lastige bijwerking van dit soort doorbraken is dat er ook een pak mensen komen opdagen die “het eens gezien willen hebben”. The xx had een heel mooie set in elkaar gestoken die zich net als de plaat beperkte tot de essentie. En het gebabbel van de mensen, die blijkbaar naar het concert gekomen waren om het ter plekke ook met hun buurman te bespreken, werkte storend op de stillere momenten.

Wat The xx volgens ons uniek maakt is de combinatie van hun typische, uitgebeende sound, waarin bas en gitaar gecombineerd worden met rake elektronische klanken, en de onschuld en kwetsbaarheid van de twee stemmen.

Het optreden was verre van foutloos. Hier en daar werd een noot of een snaar gemist maar ook als trio wist The xx hun succesformule te vertalen naar het podium. De magie bleef intact. Ook de lichtshow zat perfect. Tijdens Intro kregen we enkel schaduwen te zien, en ieder nummer dat daar op volgde werd anders maar even stijlvol uitgelicht.

Bassist Oliver Sim is diegene die het durfde op te brengen om het publiek stilletjes aan te spreken, maar zangeres Romy Croft zagen we bijna wegsmelten van verlegenheid op het grote podium. Bij andere acts zou deze stunteligheid op de zenuwen kunnen w erken, maar bij The xx draagt het alleen maar bij tot de zeggingskracht van de nummers.

De grootse held van de avond was de knopjesman Jamie Smith. Hij gebruikte geen vooraf opgenomen geluidsbanden of loops, maar recreëerde  ieder elektronisch geluidje, ieder bleepje in real time. Soms klonken ze stil en breekbaar, dan weer overweldigend en krachtig. Tijdens de enorme bassen van Fantasy konden we de vijzen in de ijzeren constructie van de zaal horen loskomen.

De nummers uit de debuutplaat werden aangevuld met twee covers, Do You Mind van Kyla en Teardrops van Womack & Womack. En dat waren de twee zwakste nummers van de avond. Stars was het enigste bisnummer, en terwijl de zaallichten aangingen, schalde de onweerstaanbare remix die The xx maakte van You Got The Love (Florence and the Machine) de zaal in. Op het middenplein werd er nog stevig gedanst terwijl de zaal leeg liep. Onze pink eraf als we The xx nooit in de grootste letters van een festival affiche zien. 

#StayTheFuckHome

(Originele recensie door ka: 17/2/2010)

25 maart 2020
Nick Van Honste