Ash - Tijdloos alternatief
Botanique, 22 februari 2020
Het lijkt dezer dagen alsof iedereen in de muziekwereld wel iets te vieren heeft. Is het geen greatest hits-album, dan is het wel een jubileum. Ash besloot beide te combineren en viert met de huidige tournee niet alleen het volledige repertoire, maar ook het vijfentwintigjarig bestaan.
De passage van de Amerikaanse Social Animals was voor hen de eerste kennismaking met een Belgisch publiek. En al snel werd duidelijk dat het publiek deze introductie kon smaken. Hoewel er bij de start van het optreden nog niet veel volk aanwezig was in de Rotonde, kwam daar al vlug verandering in, toen hun rock doorheen de Botanique galmde. Toeschouwers kwamen toegestroomd en luisterden verstomd naar deze nog nobele onbekenden.
Nummers als Bad Things en Best Years gingen erin als zoete broodjes en de hoofden begonnen geleidelijk aan mee te "bobben" op de muziek. Het was alweer een tijdje geleden dat we nog een special guest aan het werk zagen, die zo professioneel en overtuigend het podium beheerste. Het recordlabel had de merchandise niet tijdig klaar gekregen, maar frontman Dedric Clarck compenseerde dat door meermaals de bandnaam te herhalen en na het optreden zag je toch heel wat mensen de streamingsites en social media afschuimen op zoek naar meer informatie.
Wie wel voldoende merchandise bij zich had, was de headliner van de avond. Als "ouwe" rotten in het vak kwam Ash rustig het podium opgeschuifeld. Maar met Buzzkill werden meteen de nodige troeven op tafel gelegd. Je wist meteen waar je aan toe was: dit zou een een trip down memory lane worden. De hits volgden elkaar op en de fans van het eerste uur brulden woord voor woord mee met frontman Tim Wheeler.
A Life Less Ordinary en You Can’t Have It All gingen vooraf aan Shining Light (Ivor Novello award winner) en Goldfinger. Maar ook songs als Oh Yeah, Kung Fu en nieuwste single Darkest Hour Of The Night konden niet ontbreken, evenmin als Jack Names The Planets en Girl From Mars, de songs waarmee het allemaal begon voor deze van oorsprong Noord-Ierse band. Bassist Mark Hamilton gaf het beste van zichzelf en liet het showbeest in zich naar boven komen. Hij verliet zelfs heel eventjes het podium om gewoonweg het publiek in te wandelen, hetgeen uiteraard op luid gejuich werd onthaald. Afsluiten deed het drietal met Confessions In The Pool en één van de grootste live anthems Burn Baby Burn.
Het was een avond vol oldschool indie alternative rock die geen enkele fan onberoerd liet. Iedereen sprong, zong en/of wiegde gewillig mee. En terwijl buiten de volgende storm ons land binnenwaaide, liet Ash de temperatuur in de Rotonde verder stijgen, waardoor we heel eventjes het gevoel hadden op een tropisch eiland te vertoeven. De muziek mag dan al een decennium of twee oud zijn, het blijft tijdloos.