Avec Le Soleil Sortant De Sa Bouche - Kop noch staart

Trefpunt, 11 maart 2017

Avec Le Soleil Sortant De Sa Bouche sloot zaterdag de Europese tournee af in Gent. Wij konden niet kiezen tussen Doherty en Costello en ondergingen gemakshalve gewoon om de hoek in Trefpunt de wel heel erg hybride muziek van het Canadese viertal.

De band uit Montreal mag hun platen uitbrengen op het Constellation-label (Godspeed You! Black Emperor, Do Make Say Think, Esmerine, ...), op zich al geen misse referentie. Omschrijven hoe de band live klinkt, is geen sinecure, tenzij u iets hebt aan “van Zappa tot The Rapture”, “van Foals tot Popul Vuh” of “van Three Mile Pilot tot Battles”?

Het duurde even voor we beide benen op de juiste plaats kregen, maar eens opgezwolgen in de trip die Avec Le Soleil Sortant De Sa Bouche opwekte, was er geen ontkomen meer aan. Van de (maar) vijftig aanwezigen slaagde niemand erin stil te blijven staan bij de nu eens aanstekelijk funky, dan weer onbevattelijk jazzy sound. We snapten het niet altijd, maar dat hoefde ook niet. Ook van ‘2001 A Space Odessey’ geniet je zonder al te veel na te denken.

Na twee nummers - elk een dik kwartier - gaf de band aan stilaan het “intellectual dancing” in te ruilen voor het “primal dancing”. Er werd ons zelfs een gemakkelijk refreintje beloofd en we zouden elkaar na twintig minuten wel terugzien. Gelogen was het niet, de tribaal aandoende ritmes joegen twee van de vier bandleden met gitaar de zaal in; de "oohs oohs", die bijna als een mantra door de microfoons galmden (een gemakkelijk refreintje, toch?), waren tegelijk simpel en vervaarlijk.

Wanneer met Face A l’Instant, de laatste song, werd aangekondigd, werden we meteen gerustgesteld dat ze ook dit nummer best wel zestien minuten zouden rekken. De stemmen waren intussen zo goed als kapot geschreeuwd maar wij mochten die taak gerust overnemen ("ondertussen hebben jullie de teksten wel al ontcijferd?", klonk het zelfrelativerend).

We zagen Avec Le Soleil Sortant De Sa Bouche deze week twee keer en krijgen nog steeds kop noch staart aan waar het nu allemaal naartoe moet gaan. Ook de bis aan het eind van de show had iets nihilistisch en dreigends maar gaf ook wel een glimps van een lichtpunt aan het eind van de tunnel. Zat daar misschien die zon en hadden we het dan toch allemaal begrepen?