Balthazar - Fever in tijden van corona

Koninklijk Circus, 18 februari 2020

Voor de tweede van drie opeenvolgende avonden streek Balthazar neer in het Koninklijk Circus. Gezien de aardverschuivingen die menig nummer uit recentste album 'Fever' teweeg bracht, heeft het coronavirus nog steeds een te duchten concurrent in massahysterie.

 

Als voorprogramma trad een goedlachse Blu Samu aan. Met een mix van hiphop en zwoele r&b een verrassende keuze, die helaas niet helemaal tot zijn recht kwam in de op dat moment nog lang niet gevulde grote zaal. Samu liet het niet aan haar hart komen, amuseerde zich op het podium en nam afscheid met een speels: “Suck my clit, bitch!” Geinig.

Balthazar betrad het podium op de tonen van Fever, instrumentaal herwerkt tot een soort Ennio Morricone-epos. Meteen werd duidelijk dat de setlist vanavond zou draaien rond het gelijknamige album. Lap, laat dat nu net onze minst favoriete Balthazar-plaat zijn. Maar door enkele strategisch geplaatste hits, een maximum aan inzet en geïnspireerde versies van de nieuwe nummers wist de band ons toch helemaal in te pakken. Net als de rest van de zaal overigens.

Openingsoudjes Do Not Claim Them Anymore en The Boatman knalden meteen het dak eraf. Het publiek at uit de hand van de band, die er over waakte de aandacht nergens te laten verslappen. Maarten Devolderes ouders waren aanwezig, en zoonlief had schijnbaar iets te bewijzen.

Die nieuwe nummers dus. Tien van de zestien liedjes verschenen in het afgelopen anderhalf jaar. Op plaat inwisselbaar of als "net niet" aanvoelend materiaal zoals Whatchu Doin’ of Phone Number werd hier met een overgave gebracht die alle scepsis overwint. Simon Casiers bas was sterk naar voren gemixt, wat warme herinneringen opriep aan 'Applause'. Alles klonk sexier, vuiler en toverde het deftige Koninklijk Circus om tot een zweterige nachtclub.

Daarnaast wist de band ook voldoende te verrassen. Een fan dacht Leipzig te mogen aanvragen, waarna de groep droog Changes inzette. Een grapje dat al de hele tour meegaat, aldus onze spion in Rusland (zie zijn kompromat). Multi-instrumentalist Tijs Delbeke bracht verschillende sfeervolle intermezzo’s op trombone en viool en zelfs Michiel Balcaen verliet in de bis even zijn drumstel voor een streepje saxofoon over You’re So Real.

Het waren welkome afwisselingen die niettemin nooit de vaart uit het concert haalden. Anno 2020 is Balthazar immers een band die inzet op euforie. Blood Like Wine, Bunker en Entertainment waren stuk voor stuk meezingers die gingen voor een groot gemeenschapsgevoel. En dat creëerden ze ook. Absolute uitblinker hierin was een lang uitgesponnen Fever. “I get the fever every time you cross my mind”, scandeerde de hele zaal minutenlang. Na afloop galmde het refrein door de Brusselse straten. Balthazar is live nog steeds koning van de Belgische epidemieën, maar mag dat zich ook weer wat meer vertalen op de volgende plaat?