Banks - Slaapverwekkende dansvoorstelling
Koninklijk Circus, 31 oktober 2017
We hebben het nog al meegemaakt. Amerikaanse muzikanten die tijdens Halloween in Brussel spelen en oprecht teleurgesteld zijn dat er niemand verkleed is. We herinneren ons nog goed hoe Tom Krell (How To Dress Well) daar eindeloos over bleef jammeren tijdens zijn optreden in de AB in 2014. Hij speelde toen wel een fantastisch set. Veel beter dan Banks die ons vanavond wat verveeld achterliet.
Even een situatieschets. Uw recensent raakte in de ban van Banks ten tijde van haar eerste singles en dreef rustig mee op de golven van de soundcloudhype die daarrond ontstond. Op ons soundcloudaccount ligt intussen een flinke laag stof, maar Jillian Banks heeft haar weg gevonden naar het grote publiek dus wilden wij graag nog eens kijken hoe onze donkere popgodin het momenteel stelt.
Het optreden zou oorspronkelijk in het Koninklijk Circus doorgaan, maar La Madeleine bleek een aangenaam alternatief. Zo’n zaal waar veel volk staat, maar iedereen toch uitstekend kon zien hoe Banks het podium betrad met in haar kielzog twee danseressen.
De start van de set was verschroeiend en Banks leek een beklijvend optreden te gaan neerzetten. Fuck With Myself werd een weerzang met het publiek dat maar als te graag “Cause I fuck with myself more than anybody else” liet klinken. De choreografie stond op punt en de zaal lag kwijlend aan Banks’ voeten.
Helaas hadden we het hoogtepunt van de avond gekregen en stelde de rest van de set een pak minder voor. Tijdens Crowded Place probeerde Banks hetzelfde trucje, maar de micro bleef elk refrein te lang richting publiek hangen dat telkenmaal een vettige mengelmoes maakte van de lyrics.
Waiting Game werd gekenmerkt door bassen die een pak minder diep gingen dan op de plaat en bijgevolg irritant schel klonken. De stem van Banks werd het grootste deel van de set overruled door elektronische galmen die al lang niet meer de intensiteit hadden die we van Banks gewoon zijn. En de micro stond vaak ook gewoon zo stil dat het even duurde eer we doorhadden dat Banks begonnen was met zingen. Grootste slachtoffer was het aanstekelijke Beggin For Thread.
De gesluierde danseressen waren een leuk fantasietje en een behoorlijke meerwaarde wanneer tijdens nummers als Drowning alles los werd gegooid, maar vaak kregen we het gevoel dat er net iets te veel tijd in de choreografie was gestoken. Vooral omdat het muzikale aspect meermaals volledig de mist in ging. Banks is Solange niet, dat werd pijnlijk duidelijk.
Voor de verplichte bisronde had Banks wel nog het stuwende Trainwreck achtergehouden. De energieshot die we nodig hadden om de rest van deze Halloweennacht aan te vatten.
Wat we onthouden is dat we deze popsound toch wat ontgroeid zijn en dat het behoorlijk begint te vervelen als het zo zwak gebracht wordt. Of deze review relevant is? Uw recensent is vooral zichzelf tegengekomen. Maandag waren we nog bij (Sandy) Alex G in de Botanique, dat was nog eens een boeiende set.