Bleib Modern, Second Still - Door de geluidsmuur
Club B52, 1 oktober 2017
New wave in al zijn muzikale varianten is nog lang niet dood, dat wordt nog met de regelmaat van een klok op een of ander podium ergens te lande bewezen. En dat niet enkel in Brussel, Gent, Antwerpen of andere steden trouwens. Soms kan je ook op minder voor de hand liggende plaatsen terecht om de betere donkere muziek live te ervaren. Wat dacht je bijvoorbeeld van club B52 in Eernegem, een dorpje in het Brugse Ommeland? Daar stonden met Second Still en Bleib Modern zondagavond twee interessante bands geprogrammeerd…
Aanvankelijk zelfs drie, maar het Amerikaanse Soft Kill had zijn Europese tournee helaas in extremis geannuleerd. En dus mochten hun landgenoten van Second Still de spits afbijten. Dit trio is afkomstig uit Los Angeles en bracht eerder dit jaar een beloftevol debuutalbum uit. Het stemgeluid van bevallige zangeres Suki San deed ons zondag al vrij vlug aan Siouxsie denken. Vul dat aan met een twinkelende gitaar, een spaarzame bas en een drumcomputer die voor de nodige dansritmes moet zorgen, en je komt algauw uit bij een geluid dat duidelijk knipoogt naar klassieke postpunk en cold wave. We hoorden een aantal knap geconstrueerde songs met een fijne neus voor melodie en besloten dan ook dit eerste optreden van Second Still meer dan geslaagd was!
Enige minpuntje: het was wat aan de korte kant (een halfuurtje?), en dat gold in feite ook voor het concert van hoofdact Bleib Modern. Vermoedelijk hadden ze hun setlist wat ingekort, toen ze de bedroevend lage opkomst in de B52 zagen. Doodjammer natuurlijk, want deze Duitse band (in 2014 door Philipp Läufer opgestart als een soloproject, maar ondertussen een vijfkoppig ensemble geworden) mag in België dan nog steeds relatief onbekend zijn, ze hebben heel wat in hun mars.
Sinds hun ontstaan brachten ze reeds drie albums op de markt, waarvan het meest recente ‘Antagonism’ dit jaar werd uitgebracht. Het was dan ook geen toeval dat het merendeel van de gespeelde songs zondag uit die plaat kwam. Met drie gitaristen (waaronder zanger Läufer), een bassist en een drummer op het kleine podium werd een behoorlijk indrukwekkende maar bovenal krachtige sound geproduceerd, die afwisselend refereerde naar cold wave, postpunk en shoegaze maar vooral erg donker en meeslepend klonk.
Self-loathing is en blijft een van onze favoriete singles van het moment, en ook de andere nummers (onder meer Mirror, Mindless en Leave me) konden overtuigen. De gitaren gingen meer dan eens in distortion, waardoor het een paar geoefende oren vergde om doorheen deze geluidsmuur de vocalen van Läufer nog te kunnen ontwaren (laat staan verstaan), maar dit droeg onmiskenbaar bij aan de intensiteit van het optreden.
Uit het voorgaande album ‘Vale of tears’ (2016) was nog enkel een plaatsje in de speellijst gereserveerd voor de uitgesponnen zwartgalligheid van Dust en het slepende Blackened soul. Met het meer recente, getormenteerde Blue Avowal werd er dan weer een veel te vroeg punt gezet achter dit geweldige concert. Zelden was de omschrijving ‘kort maar krachtig’ meer van toepassing op een optreden. En om nog een ander cliché uit de kast te halen: de afwezigen (en die waren helaas talrijk) hadden ongelijk. Bleib Modern: dringend te ontdekken, indien u dit nog niet deed!